IMG77

I*c V; za burzenia naczynioruchowe i troficzne w uszkodzeniu n. łokciowego nie są objawem stałym.

Przyczyny i zespoły kliniczne uszkodzeń nerwu łokciowego. Wśród wszystkich nn. kończyn górnych najczęściej ulega uszkodzeniu n. łokciowy. W bezwzględnej większości przypadków przyczyną jest uraz.

Ze względu na warunki anatomiczne uszkodzenie nerwu często następuje w okolicy stawu łokciowego. Przebiega on Igro w kanale kostnym (brzuzda n. łokciowego kgści—-zamiennej) i jest przykryty-jedynie skórą i pasmem ścięgnistym. Nawykowe opieranie łokci na stole oraz zniekształcenia i urazy w okolicy stawu łokciowego stanowią najczęstsze przyczyny uszkodzeń n. łokciowego w tym miejscu. W nieurazowych przypadkach podejrzewać możne ucisk n. łokciowego przez rozcięgno zginacza łokciowego nadgarstka. Drugim miejscem, w którym dość łatwo dochodzi do uszkodzenia n, łokciowego, jest okolica nadgarstka, ponieważ biegnie on tam powierzchownie.

Charakter uszkodzenia jest zazwyczaj urazowy; nierzadko przyczyną są guzy torbielowate (tzw. ganglion) oraz zniekształcenia kostne. Wyjątkowo rzadko n. łokciowy ulega uszkodzeniu w dole pachowym, np. wskutek niewłaściwego używania kul pachowych. W przypadku tym “uszkodzenie'~rro~ oęfól nie jest izolowane 1 dotyczy również n. promieniowego i po-środkowego.

Ustalenie miejsca uszkodzenia na podstawie objawów klinicznych nie zawsze jest łatwe. W miejscu uszkodzenia chory może odczuwać ból (zazwyczaj spoczynkowy). niekiedy stwierdza się ograniczoną bolesność uciskową i dodatni objaw Tine-la. Pierwszym objawem uciskowej neuro-patii łokciowej, pochodzącej z okolicy Hiwu łokciowego, jest drętwienie palców IV 1 V oraz brzegu przyśrodkowego (łokciowego) reki. Uszkodzenia w okolicy nadgarstka są często niepełnoobjawowe i niekiedy występują tylko objawy ruchowe.

Niedowłady zginacza łokciowego nadgarstka i zginacza głębokiego IV i V palca wskazują na uszkodzenie powyżej nadgarstka (odgałęzienie unerwiające te mięśnie odchodzą na przedramieniu), jednakie nierzadko przy uszkodzeniu ksobnym

są one klinicznie zaoszczędzone. Decydujące znaczenie w ustaleniu miejsca uszkodzenia ma badanie elektromiograficzne i ocena szybkości przewodzenia w różnych odcinkach n. łokciowego.

Leczenie operacyjne powinno być poprzedzone próbą leczenia usprawniającego, które nierzadko przynosi dużą poprawę. Ze względu na naciąganie nerwu chory powinien unikać zginania kończyny w stawie łokciowym.

Nerw pośrodkowy Nervus medianus (korzenie C_e—Thj)

Jest to nerw mieszany. Unerwia ruchowo większość mięśni przedniej grupy przedramienia — zginaczy ręki i palców oraz nawracających przedramię (nawrotny obły, zginacz promieniowy nadgarstka, dłoniowy długi, zginacz powierzchowny palców, ząinarz głęboki II i III palca, zginacz długi kciuka, nawrotny czworoboczny), większość mm. kłębu kciuka (odwodziriel krótki, przeciwstawi acz i głowa powierzchowna zginacza krótkiego), dwa lub trzy pierwsze mm. glistowate (zgięcia w stawie śródręczno-paliczkowym, prostowanie w stawach międzypaliczkowych).

Zaburzenia ruchowe: bardzo osłabione nawracanie przedramienia osłabienie zgięcia dłoniowego nadgarstka z jednoczesnym odchyleniem ręki w stronę łokciową, zniesienie zgięcia kciuka, osłabienie zgięcia II i III palca. Przy próbie zaciśnięcia pięści kciuk i wskaziciel oraz częściowo III palec pozostają wyprostowane („ręka kaznodziei"). Zniesienie ruchu przeciwstawienia kciuka. Ze względu na to, jak również z uwagi na niemożność zginania kciuka z jednoczesną przewagą mm. prostujących i przywodzących go, palec ten ustawia się w tej samej płaszczyźnie co dłoń („ręka małpia"). Obszar unerwienia czuciowego skóry obejmuje: f/s powierzchni dłoniowej (patrząc od brze-gu bocznego, tj. promieniowego), powierzchnię dłoniową trzech pierwszych palców i boczną połowę palca IV oraz powierzch-nię grzbietową ostatnich paliczków I. II,

III i połowy IV palca (ryc. 93). W uszkodzeniach nerwu zaburzenia czucia występują w powyższym obszarze. W niektó-

v fes-łj 349