IMGT17

bawy, których tlMm fnf utrwAlinl* pojęć I stosunków tHffciwyrfc. w trzecia) - zabawy, któro wpływają na utrwalani* wfadomodcf dziad o otoczeniu społecznym jj

Ił przyrodniczym. wreszcie w czwartej — znajduję się zabawy usprawnia Mice t korygujące mowę dziecka.

Wttyttkte one wymagają przeważnie uczestnictwa kil- j korga dzieci, ale można też w ich zastępstwie dokooptó- i wać do takiej zabawy po prostu dorosłych.

W związku r tym rodzajem zabaw dydaktycznych, któ- ' rych celem jest utrwalanie pojęć i stosunków liczbowych, I warto zapamiętać, iż zakres znajomości liczb u dzieci i w wieku przedszkolnym ma prawo ograniczać się do pierwszej dziesiątki. Nie znaczy to, że dzieci w tym wieku nie będą chciały i potrafiły zliczyć zbiorów przekraczających ten zakres. Jednak musimy sobie zdawać sprawę,

Se tsw. liczenie z pamięci do 20, czy zliczenie 20 konkre- 1 tów (klocków, palców, ołówków itd.). to co innego niż umiejętność swobodnego i prawidłowego operowania liczebnością w różnych sytuacjach, a więc np. odejmo- | wanie czy dodawanie, i to nie tylko posługując się konkretami. ale też i wykonując to działanie w myśli, przy pomocy wyobraźni.

PRZYKŁADY ZABAW DLA DZIECI 3-LETNICH i. Bawimy się foremkami

Cel dydaktyczny: kształtowanie pojęcia wielkości: duży. mały w oparciu o przeprowadzone zabawy. Pomoce: a) 4 foremki — 2 duła,

2 małe. b) Ziarna fasoli, c) 4 misie z plastyku iednakowych rozmiarów. d) 4 mocno zwinięta kule papierowe — 2 duże. 2 mała. Przebieg

1    zabawy: dorosły rozdaje dzieciom po jednaj foremce, zwracając ich

■wagą. że nie są takiej samej wielkości — 2 są duła, 2 są mała. Następnie podaje dzieciom po jednym misiu I mówi: „Przysuńcie misia i zobaczcie, czy są Jednakowo duła? A teraz odwróćcie foremki do góry dnem 1 postawcie na nich misia. Które stoją wyłej? Dla-

citgo? Chyba dlatego, ia Jedna stanęły na dużych, a drumla na małych foremkach.*'

Nasląpnle dorosły daj# dzieciom ziarna fasoli. Każde dziecko na* pełnia nimi swoją foremką. Po napełnianiu — wysypują Je na od* dzlolno kupki — każde. Jedna kupki są duże, drugie małe. Dlaczego? Dzieci pokazują, z której kolejno foremki została wysypana fasola. W której zmieściło slą dużo ziaren, a w której — mato.

I Jeszcze Jedna wersja tej zabawy: na siole leżą papierowe kule, 2 duże. 2 małe. Dorosły prosi, by dziad wybrały kule, które zmieszczą slą w małych foremkach, pyta też, pod którymi foremkami uda się Im skryć duże kule, a pod którymi nie będą slą one mogły pomieścić. Dzieci stopniowo bez przymierzanie kul do foremek bądą mogły dawać dobre odpowiedzi, wyłącznie na podstawie oceny wtro-kowej.

2. Czy poznasz zabawkę

„Cal dydaktyczny: utrwalanie kształtów kliku znanych Jut zabawek. Pomoce: 6—7 dużych rozmiarów zabawak, opaska do zasłoniąda dziecku oczu. Przebieg zabawy: dorosły wyjmuje z koszyka kolejno zabawki I pozwala, by każde dziecko uczestniczące w zabawie obejrzało każdą biorąc ją do rąkf. Następnie Jednemu dziecku zasiania się oczy opaską i skierowuje slą do Innego dziecka trzymającego zabawką w rąku. Po dokładnym obmacaniu zabawki zgadujący mówi Jej nazwą. Jeśli Ją odgadnie — zdejmuje opaską I odgadującym staje się inne dziecko.

3. Którą zabawkę sprzedałam t

Cel dydaktyczny: utrwalanie wyglądu I nazw zabawek. Osłuchania się i posługiwanie czasownikiem „kupić" w czasie przeszłym. Pomoce: 12 różnych, znanych dzieciom zabawek o niezbyt dużych rozmiarach. Zasłona (może być z dużej książki szeroko otwartej!. Przebieg zabawy: dorosły ustawia te zasłoną 4 zabawki, a nastąpełe odsłania Je i proponuje dzieciom zabawą w sklep. Dziad przyglądają się chwilą 4 ustawionym zabawkom, po czym „wystawa sklepem*" zostaje przez dorosłego zamknięta. Jedno z dzieci idzie do sklape po zakup zabawki z wystawy. Po wzląctu jednej tabawkt chowa J% w fartuszku, a dorosły na jej miejscu ustawia inną. „Wystawa powa" znów zostaje odsłonięta. Dzieci zgadują, którą zabawką kup■ kolega (koleżanka) I co się zmieniło na „wystawie".