IMGU09

ŹYWletltir

JAKrn WARUNKI NALEŻY STWORZYĆ DZIECKU W CZASIE SPOŻYWANIA POSIŁKÓW

W zależności od warunków, w jakich dziecko spożywa posiłki, kształtuje się jego dobre lub też złe nawyki, samodzielność lub niezdarność przy spożywaniu posiłków. chętne spożywanie posiłków lub grymasy, osławiony „brak apetytu" itp. Decyduje o tym wiele czynników, zaćmijmy od rozbudzenia zainteresowania dziecka spożywaniem posiłku.

Przyjemną atmosferę wytwarzamy rozmawiając z dzieckiem pogodnie na temat tego, co będzie Jadło, przez jego uczestniczenie w nakrywaniu stołu i obowiązkowe mycie rąk. Mycie rąk należy traktować nie tylko jako zabieg higieniczny, ale także jako czynnik wychowawczy, podkreślający ważność sprawy, do której się sposobimy. Dziecko podczas rozmowy, może się dowiedzieć, że rzodkiewki. które będzie jadło, wyrosły w ogródku, owoce zostały zerwane z drzewa lub zebrane w lesłe (jagody), a kura zniosła jajo. Taka rozmowa na pewno będzie dla dziecka lepszym wstępem do posiłku niż niektóre fantastyczne bajki pobudzające wyobraźnię I odrywające dziecko od zasadniczej sprawy, jaką jest spożycie posiłku. Nie należy przed posiłkiem zakłócać spokoju dziecka groźbą, krzykiem czy karą, a także takimi czynnościami, których nie lubi, jak np. mierzenie temperatury itp. Badania wykazały, że przeżycia przykre wpływają na zahamowanie wydzielania soków trawiennych na 20—30 minut, co wiąże się ze spadkiem łaknienia tuż przed samym posiłkiem i niechęcią do spożywania pokarmów.

Przy podawaniu posiłków dzieciom należy zwrócić uwagę na staranne i prawidłowe przyrządzanie potraw oraz na estetyczne nakrycie stołu I sposób podania. Widok potrawy apetycznej barwnej, starannie ułożonej na talerzyku pobudza ciekawość dziecka I łaknienie. „§Hn*

ka Idąca na widok pokarmów nie jest niczym innym jak wzmożonym wydzielaniem soków trawiennych Przy porcjowaniu potraw trzeba zwrócić uwagą, aby nie oblewać brzegów talerzy, kubeczków, spodeczków, pieczywo krajać cienko 1 tak smarować masłem, dżemem itp., aby dziecko nie brudziło rąk; nie należy tet nakładać na talerze zbyt dużo potrawy, aby nie przerażać dziecka Qo-ścią, jaką ma zjeść.

Dziecku należy zapewnić wygodną pozycją przy jedzeniu. Jeżeli spożywa posiłki przy ogólnym stole, powinno mieć wygodne odpowiednio podwyższone krzesło, jeżeli jada samo przy niskim stoliku — dostosowane do wielkości stolika krzesełko, tak aby nogi mogło oprzeć o podłogą, a poza tym mieć oparcie dla pleców. Sztućce powinny być dostosowane wielkością do wieka dziecka — tzw. deserowe. Dzieci w wieku przedszkolnym należy przyzwyczajać nie tylko do tego, żeby jadły zupełnie samodzielnie, ale również, żeby to robiły prawidłowo j starannie, a wiąc nie oblewały slą, nie mazały rąk ast stołu jedzeniem, nie rozrzucały potraw po podłodze Up. Przy* nauce samodzielnego jedzenia już w 2 raka żyda uczymy dziecko prawidłowo posługiwać sfą łyżką, łyżeczką i widelcem. Należy również zwracać uwagą, aby dziecko nie nabierało do buzi zbyt wiele jedzenia na rat. aby nie żuło zbyt krótko ani zbyt długo, a tym samym alt przedłużało etatu spożywania posiłku.

Wskazane jest bardzo, zwłaszcza w pierwszy® okrada samodzielnego spożywania posiłków, aby towarzyszyli dziecku matka (lub osoba rozumiejąca wychowawcza maczanie sprawy) I nie tylko mówiła, jak nałoży jSŚĆ I ttiy* mac łyżeczką czy kubek, ale jednocześnie* sama jtdżąc, pokazywała dziecku prawidłowe ruchy I ctyaoosci Dzieci, które wcześnie nauczono semodticłnła w wieku przedszkolnym doskonałe dają schła radą iły* ką, widelcom i nożom. Nie nałoży „oszcsądmć" aaczyŁ prsy karmieniu dzlocfi dziecko powinno utiiymyweć po*