jpg045(1)

44

plech wielokomórkowych i odtwarzanie nowych plech z kilku, a nawet jednej komórki dzięki ich omnipotencji i dużych możliwości regeneracyjnych.

Rozmnażanie bezpłciowe odbywa się z udziałem zarodników, tworzonych z zarodni i uwalnianych z nich przez pęknięcie ściany. Zarodniki są początkowo nagie, a nawet niekiedy wykazują zdolność do ameboidalne-go poruszania się, co dało asumpt niektórym filogenetykom do uznania ich za rudymenty form monadowych z przeszłości krasnorostów. Można również uważać je za najprymitywniejsze postacie form ruchowych u krasnorostów. Zarodników jest kilka typów. Zależnie od tego, kiedy w cyklu rozwojowym pojawiają się i w jakiej liczbie są tworzone w sporangium, noszą nazwy: monospor (jeden), tetraspor (cztery), polispor (wiele), karpospor (powstające z zygoty). Tetraspory i, niczym poza liczbą nie różniące się od nich, polispory powstają bardzo podobnie jak zarodniki metaprotistów, natomiast mono- i karpospory są specyficzne dla krasnorostów i trudno ocenić, jak daleko jest to proces generatywny, a nie wegetatywne odcinanie konidiów.

Rozmnażanie płciowe jest typu oogamicznego. W procesie płciowym tworzą się gametangia, produkujące zawsze nieruchome gamety: komórkę jajową i spermacja. Oogonia charakteryzują się specjalną budową w postaci buteleczki, z częścią dolną komórki jajowej i górną włostka (trichogyne), który ułatwia zetknięcie się pasywnego spermacjum z gametą żeńską. Oogonium krasnorostów nadano nazwę karpogonu. Gametangia męskie, czyli spermatangia, powstają z podziału komórki wyjściowej na 32 do 128 komórek, w których jest wytwarzana jedna gameta spermacjum. Proces powstawania spermacjum jest podobny do procesu zarodnikotwórczego w monosporangiach, a spermacjum jest podobne do monospory. Po wyjściu z gametangium spermacjum jest pozbawione ściany komórkowej.

Zapłodniona zygota nie rozpoczyna wprost nowego pokolenia, ale produkuje bezpośrednio przez podziały karpospory lub nici karposporogeniczne — goni-moblasty, a na nich wiele karpospor. W czasie produkcji gonimoblastów i karpospor obserwuje się zjawisko łączenia się cytoplazmy tak zwanych komórek zasilających — auksiliarnych z cytoplazmą zygoty i w ten sposób zwiększa się wydajność produkcji karpospor. Łączenie się komórek zasilających może powtarzać się kilkakrotnie z jedną zygotą. Odbywa się to dzięki wydłużaniu komórki zygotycznej w tak zwaną „nić łączącą” i łączenia się jej z kolejnymi komórkami auksiliarnymi, który z kolei produkują gonimoblasty. Proces ten wykazuje dużą różnorodność oraz stałość genetyczną i stanowi podstawę dla wyróżniania różnych taksonów z gatunkami łącznie.

J

i