IMG&

Poza warstwą podwójną cząstka koloidalna może mieć otoczkę solwatacyjną (hydratacyjną)

■    warstwa solwatacyjna jest -»koloid liofilowy

■    warstwy solwatacyjnej brak —> koloid liofobowy

■    dodatek elektrolitu —» zobojętnienie otoczki, wytrącenie żelu

■    duży nadmiar elektrolitu przejście żelu w zol —> peptyzacja (elektrolit + rozpuszczalnik rozdzielą cząstki)

Na granicy pomiędzy warstwą Sterna a warstwą dyfuzyjną ustala się tzw. potencjał elektrokinetyczny, którego wartość spada w miarę przesuwania się w głąb roztworu.

wielkość potencjału dana jest wzorem Ńernsta:

= (kT/Ze)-ln(c/c„)

Z - wartościowość jonu potencjałotwórczego, c - jego stężenie (aktywność), e - ładunek elektronu.

Co - stężenie (aktywność) dla ur₀ = 0

Potencjał elektrokinetyczny spada liniowo na dystansie o grubości warstwy Sterna; odtąd do granicy warstwy dyfuzyjnej spada do zera, a jego wartość związana z tą warstwą nosi nazwę potencjału ;

w. Sterna Potencjał Ę mierzy się wyznaczając prędkość poruszania się cząstek w polu elektrycznym:

ę = 4n u n/E e; u - prędkość cząstek

w układach cementowych zmiana Ę obrazuje postęp rozpuszczania/hydrolizy w stadiach początkowych

Potencjał elektrokinetyczny odgrywa zasadniczą rolę w kształtowaniu zjawisk elektrokinetycznych, takich jak:

elektroosmoza, elektroforeza, potencjał sedymentacji, potencjał przepływu (różnica potencjałów na końcach kapilary, przez którą przepływa ciecz).

Elektroforeza

Elektroforeza - ruch naładowanych cząstek koloidalnych pod wpływem pola elektrycznego

000000000000 (D ® (D (±)'    0 0 0 0 0

e©e©e©©ee©e©

o

4