K �jna DIALEKTY POLSKIE781

leohiekiego ugrupowania dialektów i objęło jego zachodnie i środkowe obszary. Świadectwem tego było pojawienie się jednakowych kontynuan-tów na miejscu obu tych sonantów w średniowiecznych zapisach nazw nad dolną Łabą i Odrą. np. Balge loug 1174, Bolghen 1285 (*djg-), Jlolt-zqvd 1371 (/młóci)-), Mulsan 1194 (\*mj£an-), Polkow 1285, Polchouue 1219 (*p7‘/ov-), Polis in 1322 (*tJóiiło), Wolkowa 1178 (*vlkova) z takimi samymi kontyanantami jak Colbowe 1305 (*klbov-), Golpyne 1230 /klpin), Polteniz .1317 (*płtbnica), Ztulp 1186, Stolp XVI /stlp-) (Jeż I 92), a przede wszystkim przejście J^l^ol^du (na zacli. ^ u) w żywym do XVIII wieku dialekcie polabskitn Drzewian, gdzie cducko. vduno mają takie same kontynuanly jak tausts, tduct, zol), s. 69.

Podobne stosunki panowały w dialektach środkowolechickich na Pomorzu Zachodnim, o czym świadczą postaci nazw: Bolghen 1350, Wolkom 1284, Polchow 1284, SoUnitz /Ęt-), zapisywane tak samo jak Colpyn 1376, Stolp 1240 itd. (Karn-Ez 41—47), oraz do ostatnich czasów dochowane rezultaty utożsamienia się f z ] w wyrazach pospolitych gwar słowińskich i częściowo kaszubskich, zwłaszcza północnych, np. calu, ć&lenk (*v[nv), ódłgac są (*6$gati $ę), kdłg /klpb) 'łabędź’, //tlpic są (*/f,pili sę), mdUfa, mdłknęc (*myknęli), m&lńa (*m$niji) 'błyskawica bez grzmotu’, małńic są (Sych), rdyna, vduk (*wjkb), polni (*p[nb), Solc, Solze, Solili (piór. Lor 107 —110) występujące obok form typu: dług dłegu, dlebac, długi dlegSi, słup, tłuc lleką, tlSsli, mionie przypisywanych wpływowi pozostałych dialektów polskich (Lor. 100).

W dialektach leżących na pd. wschód od omówionych terenów występowania choćby resztek kontynuantów świadczących o całkowitym zmieszaniu się — czyli w dawnych dialektach wschodnioleekickieh i dialektach łużyckich przejście l -± l dokonało się mniej konsekwentnie. Jak można bowiem sądzić z późniejszych kontynuantów (zob. s. 69) miękkie i miękeząee poprzednią spółgłoskę sonantyczne l utrzymało się tu tylko wówczas, gdy występowało po wargowych spółgłoskach, a po nim następowała inna spółgłoska niż przednio językowa twarda, dając potem w tej pozycji 'el lub ’i.l (więc grupę z / i po miękkiej), podczas gdy na miejscu psł. I oraz na miejscu 7 po zębowych, 8 & s i wargowych, ale przed przed-niojęzykową twardą marny inne kontynuanty: z l oraz po twardej spółgłosce.

§ 4. Rozwój psł. zgłoskotwórezyck *1 i *[

Dialektalne zróżnicowanie rozwoju sonantycznyeh l zaznaczyło się nie tylko w zakresie całkowitego (1A) czy częściowego zatarcia różnicy między l i l oraz spłynięcia się obu tych głosek w jedno l ale także w zakresie powstawania odmiennych terenowo kontynuantów, jakie na miejscu