29
a) w centralnych dialektach, które stały się podstawą grup językowych indyjskiej, irańskiej, ormiańskiej, albańskiej, słowiańskiej i bałtyckiej — zwanych satemowymi, doszło do defonologizacji opozycji la-bialnośei (k-‘ gl- gVJi k g gh) przy zachowaniu opozycji miejsca artykulacji, a następnie do zastąpienia tylnojęzykowych palatalnych afrykatami, które przeszły w spiranty, a więc:
Jć g gh ^ <T ... ^ §' ś s
np. *kmtóm awest. satam, skr. śatdm, lit. Simtas, lot. simts, psi. sUto; *yhcicni- _ awest. zyd, zamaka, skr. hemantds. lit. Memit, psi. zeima 'zima’, natomiast labializowane zatraciły uwargowienie: *k"ol 'co’ —skr. kas, lit. kas, psi. lefito; *nogV- =, skr. nagnds, lit. nHogas, psi. nagos, dając takie same kontynuanty jak nielabializowane, np. *kru-, *kreu- ^ skr. kranik, lit. kraujas, psi. kra, krHve; *kap- łac. capid, goc. liafja, gr. xd.iTui, skr. kapali, lit. Jcdmpia, alb. kap, itp.
b) w peryferycznycli natomiast językach, zwanych kentumowymi. do których należały nie tylko dawniej już wyodrębnione dialekty hetyckie, tocharskie i italo-celtyckie, ale także pragreekie i pragermańskie, redukcja trzyszeregowego systemu tylnojęzykowych dokonała się — może na skutek działania substratów — przez zdefonologizowanie miejsca artykulacji (k g gh = I: g gh), ale przy zachowaniu opozycji labialności. czyli:
ki1 gV g1Lh ^ k'-1 gV g*h
np. *bpłóm --łac. eentuin (czytaj kentum), gr. e-xarór, st.irl. cet (= ket), germ. hund (li ^ k), toch. kant; *ylteieni- ^ łac. hiems, gr. xelpa, st.irl. gaim, bet. glmmaza, jak na miejscu k g gh, np. łac. ouor, capid, gr. segśaę, xdumio, ale labializowane utrzymały się, np. *kVo-, *kVe-, *kVi- dały łac. gitis, quod, gr. rtę, bet. kuiS, goc. hras; *leik-‘- -i łac. linguo, goc. Itihcan itd.
4. Zwane przesuwlcą spółgłosek zdefonolgizowanie (w toehar. i proto-ilal.) względnie zastąpienie praindoeuropejskiej opozycji-spółgłosek bezdźwięcznych i dźwięcznych p:b — t:d — k:g przez opozycję m o cna : słaba p : p =t:t = k: k (hetyc.), co w dalszym rozwoju mogło doprowadzić do wytworzenia się aspirowanyeh z mocno artykułowanych (na skutek nadmiaru wydechu wydobywającego się po wybuchu), dając opozycję aspirowana : nieaspirowana ph : p = th : 1 = kh : k (trac.-orm. i pelazg.), a po rozszerzeniu szczeliny aspiracyjnej przekształcenie jej w opozycję szczelinowa : zwarta f:p — ]>: t = h:k (germ.). Objęcie peryferycznyeh dialektów procesami przesuwki tłumaczy się tym, że