larsen0773

28. Leczenie krwią i preparatami krwiopochodnymi 773

czać temperatury 37°C. Poleca się od czasu do czasu poruszać workiem. Cały osad białkowy musi zostać rozpuszczony.

►    Infuzję należy rozpocząć natychmiast po rozmrożeniu; raz rozmrożone osocze nie może zostać ponownie zamrożone do późniejszej transfuzji.

►    Do przetoczenia osocza wykorzystuje się standardowy filtr transfuzyjny; mikrofiltry nie są konieczne.

►    Szybkość wiewu powinna wynosić co najmniej 200 ml/godz., a cała jednostka powinna zostać przetoczona w ciągu 2 godz.

4.4.3 Działania niepożądane i czynniki ryzyka

Do najważniejszych powikłań po podaniu FFP należą:

-    nadmierne obciążenie płynami z niewydolnością krążenia i obrzękiem płuc, szczególnie u pacjentów z chorobami serca,

-    ryzyko zatrucia cytrynianem przy podaży dużych ilości w krótkim czasie,

-    reakcje anafilaktoidalne (rzadko),

-    związana z transfuzją ostra niewydolność płuc (poprzez występowanie przeciwciał),

-    reakcje wywołane alloprzeciwciałami w przypadku niebrania pod uwagę zgodności grupowej ABO (wyjątek osocze AB).

Przy przetaczaniu FFP należy uwzględnić istnienie niewielkiego ryzyka przeniesienia czynników zakaźnych, takich jak: HBV, HCV, CMV, HIV, Yersi-nia, Treponema, itd.

4.5 Roztwory albumin ludzkich

Roztwory te zawierają wyizolowane z ludzkiego osocza frakcje albumin, nie zawierają globulin. Stężenie albumin wynosi 96%, zawartość sodu 130-160 mEq/l; preparaty te są określane jako ubogosodowe, w przeciwieństwie do preparatów o zawartości sodu 300 mEq/l.

ł Roztwory albumin ludzkich nie zawierają wirusów zapalenia wątroby i mogą być podawane niezależnie od grupy krwi biorcy.

Roztwory albumin są zazwyczaj dostępne w stężeniach 5% i 20%. Roztwory 5% są izotoniczne względem osocza, 20% natomiast hiperonko-tyczne. Oba rodzaje preparatów stosuje się w niedoborze objętości krwi przebiegającym z hipo-aibuminemią. Hiperonkotyczne 20% roztwory powodują przesunięcia płynowe z przestrzeni zewną-trzkomórkowej do naczyń. Efekt ten występuje jednak tylko wtedy, gdy pacjent nie jest odwodniony; dlatego u pacjentów odwodnionych przewagę mają roztwory 5%, a roztwory 20% powinny być stosowane razem z płynami elektrolitowymi.

4.5.1 Wskazania

Cena preparatów albumin ludzkich jest bardzo wysoka. Wskazania w zakresie postępowania anestezjologicznego nie zostały jednoznacznie ustalone. Za odpowiednie wskazania uważa się:

-    ostrą hipoproteinemię,

-    oparzenia (chorobę oparzeniową),

-    ciężką niedrożność jelit,

-    chorobę hemolityczną noworodków.

Dyskusyjna jest podaż albumin przy wstrząsie hipo-wolemicznym (zob. rozdz. 33). Podawanie albumin ludzkich w przewlekłej nerczycy i marskości wątroby nie jest wskazane. Zasadniczo uważa się, że:

I Z powodu wysokich kosztów i ograniczonej dostępności, wskazania do podania albumin ludzkich muszą zostać ustalone jednoznacznie.

4.6    Roztwory białek osocza

Roztwory te zawierają pomiędzy 3,5 a 5 g% białek; udział albumin wynosi 90%, niewielkie ilości ciepłostałych a- i fi-globulin również są obecne, nie ma jednak czynników krzepnięcia. Roztwory białek osocza można podawać niezależnie od grupy krwi, gdyż nie zawierają izoprzeciwciał skierowanych przeciwko antygenom grupowym krwi A i B. Preparaty te nie zawierają wirusów zapalenia wątroby, ponieważ poddawane są inaktywacji termicznej. Stosuje się je wyłącznie do uzupełniania objętości naczyniowej. Roztwory te można przechowywać w temperaturze pokojowej przez 3 lata. Podobnie jak w przypadku albumin ludzkich, przetaczanie ich, ze względu na ryzyko zakażeń bakteryjnych, powinno się zakończyć w 4 godz. po podłączeniu zestawu infuzyjnego.

4.7    Surowice konserwowane

Preparaty te zawierają nie tylko albuminy, lecz także białka transportowe, immunoglobuliny i inhibi-