larsen0776

776 I! Anestezjologia ogólna

poniżej 500/p.l i stwierdzone zostanie zakażenie. W tych przypadkach niezbędna jest współpraca z hematologiem.

5 Transfuzja krwi homologicznej w praktyce klinicznej

5.1 Przestrzeganie

zagadnień prawnych dotyczących transfuzjologii

Podczas stosowania preparatów krwi należy przestrzegać zagadnień prawnych dotyczących transfuzjologii. Dlatego lekarze stosujący na własną odpowiedzialność środki krwiopochodne muszą posiadać wystarczające doświadczenie w tej dziedzinie. Powinni oni każdorazowe zastosowanie produktów krwiopochodnych lub uzyskanych metodą inżynierii genetycznej białek osocza stosowanych w zaburzeniach krzepnięcia, udokumentować osobiście lub polecić ich udokumentowanie. Dokumentacja musi obejmować następujące zagadnienia:

-    kwestionariusz wyjaśniający pacjentowi istotę terapii i zawierający zgodę pacjenta,

-    wynik oznaczenia grupy krwi, jeśli podawane preparaty są swoiste co do grup krwi,

-    wyniki przeprowadzonych badań,

-    opis działania i wystąpienia działań niepożądanych.

Zastosowanie środków krwiopochodnych i białek osocza (zob. wyżej) powinno być „niezwłocznie” udokumentowane przez stosującego je lekarza lub na jego odpowiedzialność, z w-ykorzystaniem następujących danych:

1.    Numer identyfikacyjny pacjenta lub odpowiednie, jednoznaczne dane osoby leczonej, takie jak: nazwisko, imię, data urodzenia i adres.

2.    Numer fabryczny preparatu, kod kreskowy.

3.    Centralny numer farmaceutyczny lub:

-    określenie preparatu,

-    nazwa producenta preparatu,

-    ilość i siła działania.

4.    Data i godzina zastosowania.

W przypadku podawania krwi własnej pacjenta, należy odpowiednio zmodyfikować ten formularz.

Dokumentację tę, włącznie z danymi komputerowymi należy przechowywać co najmniej 15 lat.

Powinno się ją natychmiast udostępnić w razie konieczności ponownego wglądu.

Obowiązek informowania. Jeżeli w związku z podaniem produktów krwiopochodnych lub białek uzyskanych metodą inżynierii genetycznej i stosowanych w zaburzeniach krzepnięcia wystąpią działania niepożądane, stosujący je lekarz musi natychmiast podjąć odpowiednie kroki zaradcze, a oprócz tego poinformować o tym pełnomocnika wydziału zajmującego się problemami transfuzjologicznymi.

Niewykorzystane produkty krwiopochodne.

Produkty krwiopochodne, które nie zostały zużyte, należy przechowywać, transportować lub zniszczyć zgodnie z zaleceniami. Transport i oddanie produktów krwiopochodnych składających się z komponentów komórkowych krwi lub świeżego osocza wolno wykonać tylko po przeprowadzeniu pisemnie udokumentowanej procedury. Krew własna pacjenta, która nie została zużyta, nie może być zastosowana u innej osoby. Pozostanie produktów krwiopochodnych, które nie zostały zużyte, musi zostać udokumentowane,

5.2 Wskazania

Liczba transfuzji w uprzemysłowionych krajach zachodnich jest niezwykle wysoka. Wskazania do części stosowanych przetoczeń są ustalane bezzasadnie.

| Wskazania do zastosowania transfuzji krwi, ze względu na związane z tym poważne czynniki ryzyka, powinny być ustalane bardzo precyzyjnie.

Przede wszystkim transfuzja osobie dorosłej jednego preparatu krwi konserwowanej jest często zbyteczna. Krew i jej pochodne przetacza się zazwyczaj, aby:

-    uzupełnić objętość krwi krążącej,

-    utrzymać pojemność tlenową krwi,

-    znormalizować czynność układu krzepnięcia. Podczas ustalania wskazań do podania krwi

anestezjolog musi pamiętać o tym, że organizm ludzki nie może skompensować utraty więcej niż 30% objętości własnej krwi, natomiast utrata erytrocytów do 65% jest tolerowana, jeśli występuje wystarczająca objętość śródnaczyniowa. Dlatego:

J W nagłych przypadkach uzupełnienie objętości śródnaczyniowej jest ważniejsze niż podaż krwinek czerwonych!