30. Sala budzeń 823
ków w sali budzeń często bywa używany kwas acctylosalicylow'y (Aspisol) i.v. (zob. tab. 30.5). Należy zwrócić uwagę na działanie kwasu acetylosalicylowego hamujące agregację płytek krwi. Przy wyraźnym krwawieniu lub zagrażających zaburzeniach krzepnięcia krwi nie należy stosować tych leków.
► Analgetyki nie będące kwasami. Należą do nich pochodne aniliny, np. paracetamol i pochodne pirazolonu, np. metamizol. Paracetamol stosowany jest przede wszystkim u dzieci (doodbytniczo).
Metamizol. Lek ten z powodu doniesień na temat wywoływanej przez niego agranulocytozy jest od dłuższego czasu wypierany przez inne środki. Ma on bardzo dobre działanie przeciwbólowe. Działa także rozkurczowo. Metamizol jest podawany przede wszystkim dożylnie, najlepiej w postaci wlewu, np. 1 g w 100 ml 0,9% roztworu NaCl przez 15-30 min. Po operacjach jamy brzusznej może być podawany wraz z opioidami (zob. rozdz. 5). Przeciwwskazania:
- uczulenie na pochodne pirazolonu,
- hipowolemia,
- niedocisnienie tętnicze,
- niestabilna czynność układu krążenia. Zastosowanie i dawkowanie - zob. tab. 30.5.
Obok wymienionych leków w walce z bólem pooperacyjnym stosuje się niekiedy znieczulenie regionalne, np. blokady nerwów, lub znieczulenie zewnątrzoponowe.
O przeniesieniu pacjenta na oddział ogólny decyduje anestezjolog odpowiedzialny za salę budzeń. Muszą być przy tym spełnione następujące kryteria:
- wydolny oddech samoistny,
- stabilna czynność układu krążenia,
- obecne odruchy obronne,
- pełna przytomność,
- wystarczająca analgezja.
Blokada splotu ramiennego. Pacjenci zazwyczaj nie wymagają pooperacyjnego nadzoru anestezjologicznego i mogą być bezpośrednio po operacji przeniesieni na oddział ogólny. Konieczne jest jednak zwracanie uwagi na niebezpieczeństwo obrażeń kończyny, która pozostaje nadal znieczulona.
Po znieczuleniu podpajęczynówkowym i ze-wnątrzoponowym chorzy mogą być przeniesieni na oddział ogólny, muszą być jednak najpierw spełnione następujące warunki:
- wyrównana objętość krwi krążącej, stabilna czynność układu krążenia i oddychania,
- powrót czucia przy kłuciu igłą w okolicy około-odbytniczej (S 4/5),
- obecny odruch podeszwowy,
- powrót czucia w paluchu,
- u chorych leczonych ambulatoryjnie powrót czucia.
Piśmiennictwo
Harmer M (ed.): Ondansetron - a new concept in antiemetic therapy for postoperative nausea and vomiting (PONV). Anaesthesia 49:1-37, 1994.
Jagę J: Schmerz nach Operationen. Ein Leitfaden zur Therapie. Wvg, Stuttgart 1997.
Lehmann KA (Hrsg.): Der postoperative Schmerz. Springer, Heidełberg-Berlin-New York 1994.
Massey D, Meggit G: Recovery units: The futurę of postoperative cardiac care. Intensive Crit Care Nurs 10:71-74, 1994.
Mazzei WJ: Operating room starts and tumover times in a university hospital. J Clin Anesth 6:405-408, 1994.
Pedersen T: Complications and death following anaesthesia. A prospective study with special refe-rence to the influence of patient-, anaesthesia-, and surgery-related risk factors. Dan Med Buli 41:319— 331, 1994.
Rust M: Intraven5se Gabe von Ondansetron vs. Meto-clopramid zur Prophylaxe von postoperativer Ubel-keit und Erbrechen. Anaeslhesist 44:288-290, 1995.
Schwilk B, Gravenstein N, Blessing S, Friesdorf W: Postoperative Information transfer: A study com-paring two university hospitals. Int J Clin Monit Comput 11:145-149, 1994.
Stoeckel H: Das zentral-anticholinergische Syndrom: Physostigmin in der Intensivmedizin, Anasthesio-logie und Psychiatrie. INA, Bd. 55. Thieme, Stuttgart 1985.
Turner E: Pathophysiologie der Aufwachphase. Anasthesiologie und Intensivmedizin, Bd. 179. Springer, Berlin 1986.
Weyland W, Fritz U, Fabian S, Jaeger H, Crozier T, Kietzmann D, Braun U: Postoperative Warmethe-rapie im Aufwachraum. Anaesthesist 43:648-657, 1994.
Wiklund L, Hok B, Stahl K, Jordeby-Jonsson A: Postanaesthesia revisited: Freąuency of true and false alarms from different monitoring devices. J Clin Anesth 6:182-188, 1994 and 6:525, 1994.