557
12.6. Obróbka powierzchni płaskich
Znajduje zastosowanie tylko w dwóch przypadkach. Przy docieraniu pojedynczych powierzchni, zwłaszcza większych wymiarów, dla których nie można zastosować docierania mechanicznego i jako końcowa obróbka bardzo dokładna, po docieraniu mechanicznym. Warunkiem uzyskania zadowalających wyników jest pracownik o bardzo wysokich kwalifikacjach, dysponujący docierakiem w postaci płyty (rys. 12.18) i środkiem docierającym. Docieranie ręczne nie jest łatwe. Trzymanie przedmiotu w palcach lub w nieodpowiednio zaprojektowanych uchwytach może spowodować nierównomierne obciążenie powierzchni docieranej i przenikanie ciepła do przedmiotu. Zatrzymanie przedmiotu i nadanie mu ponownego ruchu może być również źródłem błędów. Najlepsze wyniki uzyskuje się wówczas, kiedy tor ruchu przedmiotu jest zbliżony do ósemki, bo wtedy wszystkie części obrabianej powierzchni będą przebywały prawie taką samą drogę. Ruch w postaci toru owalnego jest prostszy i zapewnia również uzyskanie zadowalających wyników. Problemem jest utrzymanie płaskości docieraka, który musi być w pewnych odstępach czasu przeszlifowany albo maszynowo dotarty i oczyszczony.
RYS. 12.18. Docieraki w postaci płyt do ręcznego docierania
W procesie docierania* ręcznego ważne jest utrzymanie stałego nasycenia powierzchni docieraka ziarnami ściernymi, czyli utrzymanie tzw. filmu docierającego.
Docieranie maszynowe stosuje się na docierarkach. Ma ono zastosowanie do części drobnych. Do docierania pojedynczych powierzchni płaskich stosuje się docierarki jednotarczowe. Zasadę pracy takiej docierarki pokazano na rys. 12.19. Po powierzchni roboczej docieraka 1 poruszają się pierścienie prowadzące 2, których głównym zadaniem jest wyrównywanie docieraka (rys. 12.20). W pierścieniach tych są umieszczone w uchwytach przedmioty docierane 3. Nacisk niezbędny do prowadzenia procesu docierania jest wywołany"najczęściej masą przedmiotu obrabianego. Zwiększenie nacisku można uzyskać przez nałożenie na przedmioty odpowiednich obciążników lub