12.6. Obróbka powierzchni płaskich
RYS. 12.27. Docieraki składane z różnie ukształtowanymi wkładkami ściernymi
i prostokątnym (rys. 12.27). W czasie docierania takim narzędziem jest dawkowany jedynie płyn obróbkowy. Mikroziarna ścierne w wyniku zużycia wkładek aktywizują powierzchnię docieraka żeliwnego. Ta konstrukcja docieraka jest przydatna szczególnie w przypadku stosowania ścierniw super twardych, gdyż uzyskuje się tutaj znacznie mniejsze zużycie materiału ściernego. W tradycyjnym docieraniu, przy podawaniu materiału ściernego w postaci zawiesiny, duża ilość tego materiału wydostaje się poza obszar obróbki.
Czynnik docierający. Składa się głównie z mikroziaren ściernych oraz czynnika tworzącego zawiesinę lub pastę docierającą. Największy wpływ na wynik docierania ma materiał ścierny, który dobiera się w zależności od materiału obrabiane-(tabl. 12.1). Charakterystykę wymiarową mikroziaren ściernych podano w normie PN-76/M-59107, a skład mikroziaren ściernych - PN-76/M-59115. Ziarnistość mikroproszku ma decydujący wpływ na chropowatość powierzchni docieranej. Ze wzrostem numeru mikroziarna chropowatość powierzchni docieranej również wzrasta. Stąd proces docierania dzieli się z reguły na docieranie wstępne, dokładne i bardzo dokładne.
TABLICA 12.1. Wytyczne doboru materiału ściernego w zależności od rodzaju materiału docieranego
Materiał obrabiany |
Stal |
Stal narzędziowa szybkotnąca |
Żeliwo i stopy metali nieżelaznych |
Węgliki spiekane |
Materiał ścierny pasty lub zawiesiny |
1) elektrokorund 2) węglik krzemu 3) diament 4) tlenek żelaza 5) tlenek chromu |
1) elektrokorund 2) diament 3) regularny azotek boru |
1) węglik krzemu 2) elektrokorund 3) tlenek chromu |
1) węglik krzemu 2) węglik boru 3) diament |
Do docierania wstępnego należy stosować mikroproszki ścierne o numerze mikroziarna od F230/53 do F400/17 (Ra = 0,16 •*- 0,08 ptm), do docierania dokładnego od F500/14 do F800/7 (Ra = 0,08 + 0,04 pim), a do docierania bardzo dokładnego o numerze mikroziarna FI000/5 i mniejszym (Ra - 0,04-^0,01 pim).