Obraz0 2

^F

^F

i 146

NEOINTEGRYZM KATOLICKI

zamiar ożywienia życia wspólnoty idealnej, to znaczy takiej, jaką teoretycznie powinna promować parafia.

Zatem w tym mchu toruje sobie drogę, niemal w sposób nieuchronny i spontaniczny, fundamcntalistyczny typ lektury tekstu świętego, jednak nie wyprowadza się z niego nowego zaangażowania katolików w politykę. Występuje natomiast próba oddolnego zbudowania mikro-społeczności, przesiąkniętej wartościami religijnymi, które przeciwstawiają się tendencjom dominującym w nowoczesnych społeczeństwach, przepełnionych i zse-kularyzowanych. I tak na przykład biblijny nakaz: „bądźcie płodni i rozmnażajcie się”, jest przyjmowany dosłownie przez pary małżonków należących do wspólnoty. Wspólnota zachęca i wspiera moralnie, a także finansowo, wszystkie pary, które decydują się wydać na świat wiele dzieci. Silne poczucie wspólnoty oraz nieustanna medytacja nad Biblią wzmacniają ascetyczne rozumienie podjętej drogi oraz świadomość przynależności do wybranej grupy, mającej zadanie położenia na nowo fundamentów samego Kościoła, którego życie religijne w pcryferycznych strefach (parafiach), jawi się jako pozbawione sił i żywotności. Jednak pietyzm wewnętrzny wpisany w to doświadczenie sprawia, że obecne w nim rysy fundamentalizmu przekładają się na nieagresywne formy działania społecznego, a przede wszystkim nic zainteresowane wywołaniem bezpośrednio widocznych skutków na arenie politycznej.

Elementy fundamentalizmu u początków projektu ruchu Komunia i Wyzwolenie (Comunione e Liberazione)

Na polu katolickim przez jakiś czas pewne elementy fundamentalizmu były obecne w mchu Comunione e Liberazione (CL), czyli Komunia i Wyzwolenie.

Ruch ten został założony w latach siedemdziesiątych przez ks. L. Giussanicgo, który podjął na nowo temat trudnej i kontrowersyjnej relacji między sumieniem katolickim a nowoczesnością. Ruch CL usiłował i nadal usiłuje przyjąć nowoczesność, odrzucając przy tym modernizm; innymi słowy, chce w świecie współczesnym posługiwać się językiem i narzędziami nowoczesności, próbując krytykować u korzeni wartości, na jakich sama nowoczesność się opiera. Jest to paradoks, ale zarazem też śmiałe przedsięwzięcie.

W podejściu teologicznym głosi się ideę, że Chrystus jest obecnością, a zatem nowoczesne społeczeństwo, uporczywie zakrywając tę obecność, pozbawia się autentycznej prawdy i prawdziwej wolności. Momentem historycznym, w którym CL dostrzega w społeczeństwie włoskim (i nie tylko) początki tego rodzaju zakrycia, jest właśnie osłabienie widocznej i transparentnej obecności tożsamości katolickiej we wszystkich dziedzinach, a szczególnie na polu najbardziej związanym z konkretną sytuacją historyczną, a mianowicie w polityce. Stąd następujący projekt CL:

a) przebudzić tożsamość katolików, wzywając ich do zbudowania na nowo społeczności oby-