Obraz0 2

Gleby scmihydrogeniczne 61

her.yiucum), w piętrze kosodrzewiny — siedlisko karpackiego zespołu kosówki (Pinetum mughi carpaticum) lub sudeckiego zespołu kosówki (Pinetum mughi sudeticum). Specyficzne bielice spotyka się niekiedy w piętrze halnym pod wysokogórską roślinnością murawową, np. w niektórych płatach zespołu skuciny i boimki dwurzędowej (Trifido-Distichetum), borówczyska czernicowe-go (Yaccinietum myrtilli), borówczyska bażynowego (Empetro-Yaccinietum).

W typie bielic wyróżnia się obecnie tylko jeden podtyp — bielice właściwe, którego charakterystyka odpowiada opisowi bielic, oraz kilka odmian morfologicznych nie mogących pretendować do rangi podtypów. Oto niektóre z nich:

—    bielice z poziomem iluwialnym słabo lub wyraźnie zróżnicowanym na podpoziomy,

— bielice z poziomem iluwialnym o różnym stopniu scementowania,

— bielice z poziomem iluwialnym niewielkiej lub dużej miąższości,

—    bielice, w których granica pomiędzy poziomami Ees a Bhfe przebiega równo lub bardzo nieregularnie w postaci zacieków lub języków o różnej głębokości.

Zależnie od ilościowych proporcji próchnicy i półtoratlenków zakumulowanych w poziomie iluwialnym wyróżniane bywają również następujące odmiany bielic: bielice żelaziste, bielice próchniczne oraz bielice żelazisto-próchniczne. Istnieją ponadto różnice facjalne między bielicami nadmorskimi a śródlądowymi.

(JM. GLEBY SEMIHYDROGENICZNE

Dział ten grupuje gleby, w których bezpośredni wpływ wód gruntowych lub silne oglejenie opadowe obejmuje dolne i częściowo środkowe partie profilu glebowego. W poziomach powierzchniowych natomiast dominuje gospodarka wodna opadowa, która może być w pewnym stopniu modyfikowana znaczną wilgotnością głębszych części profilu. Nie powoduje ona jednak gromadzenia się dużych ilości storfiałej materii organicznej na powierzchni gleby mineralnej.

Dział gleb semihydrogenicznych obejmuje następujące rzędy: TTIA. Gleby glejo-bielicoziemne, IIIB. Czarne ziemie, IIIC. Gleby zabagniane.

II1 A. GLEBY GLEJO-BIELICOZIEMNE

Rząd gleb glejo-bielicoziemnych grupuje te spośród gleb semihydrogenicznych, których cechy morfologiczne i właściwości chemiczne są w górnej części profilu rezultatem procesu bielicowania, a w części dolnej — silnego oglejenia gruntowego. Diagnostycznym poziomem gleb glejo-bielicoziemnych jest poziom glejoiluwialny (gley-spodic).