Obraz8 2

Gleby autogeniczne 49

claletosum), niekiedy żyzne siedlisko łęgu wiązowego (Fraxino-Ulmetum)\ w terenach górskich — najbogatsze siedlisko lasu górskiego z podzespołami żyźniejszych lasów bukowo-jodłowych (Fagelum carpaticum lunarietosum, Fa-getum carpaticum allietosum) oraz spotykanego na mniejszą skalę na złomach skalnych lasu jaworowego z języcznikiem zwyczajnym (Phyllitido-Aceretum).

c. Gleby brunatne oglejone

Gleby brunatne oglejone mają główne cechy charakterystyczne dla gleb brunatnych, a różnią się od nich tym, że występują w warunkach nadmiernej wilgotności oraz wykazują oglejenie w dolnej części profilu nie głębiej niż 100 cm. Gleby te mają następujący profil: O-A-Bbrg-Gca, a jeśli są uprawiane: Ap-Bbrg-Ccag.

Na terenach nizinnych omawiane gleby tworzą siedlisko lasów wilgotnych, np. siedlisko wilgotniejszych podzespołów grądowych (Galio-Carpinetum, Tilio-Carpinetum) z barwinkiem pospolitym (Vinca minor) czy z świerząbkiem' gajowym (Chaerophyllum lemulum). W terenach górskich gleby te tworzą siedlisko lasu bukowo-jodłowego (Fagelum carpaticum = Dentario glandulo-sea-Fagetum) z większym udziałem jaworu (Acer pseudoplatanus) i jesionu (Fraxinus excelsior).

d. Gleby brunatne wyługowane

Gleby brunatne wyługowane mają główne cechy charakterystyczne dla gleb brunatnych typowych. Różnią się natomiast od nich brakiem CaCO, w profilu do głębokości 1 m, wysyceniem kompleksu sorpcyjnego kationami o charakterze zasadowym w granicach od 30 do 60% w warstwie od 25 do 75 cm, a także słabym przemieszczeniem wolnego żelaza i glinu, a niekiedy frakcji ilastej. Mają one następującą budowę profilu: 0-A-Bbr(t^e)Bbr-C-Cca, a jeśli są uprawiane: Ap-Bbr(t/e)-Bbr-C-Cca.

Na niżu gleby te tworzą mezotroficzne siedliska lasów liściastych i mieszanych, głównie grądów niskich, a w górach — siedliska mezotroficznych buczyn karpackich (Fagetum carpaticum typicum) i sudeckich (Dentario enneaphylli-dis-Fagetum).

UB2. Gleby brunatne kwaśne

Gleby brunatne kwaśne powstały ze skał kwaśnych ubogich w zasady (zwietrzelina granitów, granito-gnejsów, gruboziarnistych piaskowców oraz niewęglanowych iłów). Morfologicznie są one podobne do gleb brunatnych właściwych. Nie zawierają węglanów w całym profilu łącznie z poziomem C, a odczyn ich waha się od silnie kwaśnego do kwaśnego. Stopień wysycenia kompleksu sorpcyjnego kationami o charakterze zasadowym mają poniżej 30% na głębokości 25 — 75 cm.

Zasadnicza budowa profilu gleb brunatnych kwaśnych jest następująca: w glebach leśnych O-A-Bbr-C, a w glebach uprawnych Ap-Bbr-C.

4 - Roczniki Gleboznawcze 3-4