Obraz3 2

54 Gleby autogeniczne

do poziomu eluwialnego materiałów próchnicznych oraz głównie frakcji pyłowej; materiał iluwialny stanowi więcej niż 5% objętości poziomu eluwialnego; często w glebach tych nad poziomem agric występuje powierzchniowy poziom anthropic lub inny do niego zbliżony; powstają z gleb płowych wskutek długotrwałego (ponad 500 lat) intensywnego użytkowania rolniczego; występują w dobrych warunkach wodno-powietrznych. Profil tych gleb ma następującą budowę: Ap-E/agric/-Eel-Bt-C.

g. Gleby płowe zaciekowe (glossic)

Gleby te są podobne do gleb płowych typowych, jednak różnią się od nich następująco: mają poziom iluwialny poprzerywany, zwłaszcza w części stropowej; w całym poziomie Bt spotyka się materiał poziomu eluwialnego w postaci nieregularnych języków, plam, zacieków; nie spotyka się w nich ciągłych warstw ani poziomów zbitych utwardzonych; gleby te wytworzyły się głównie na obszarze starszych zlodowaceń. Mają one następującą budowę: O-A-Eet-E/B-Bt-C, a w glebach uprawnych: Ap-Eet-E/B-Bt-C.

Wyróżnione podtypy gleb płowych reprezentują dwa ogniwa troficzne: a) mezotroficzne (piłowe: typowe, zbrunatniałe i częściowo opadowo-glejowe, oraz gruntowo-glejowe), b) oligotroficzne (płowe bielicowane) oraz dwa ogniwa wilgotnościowe: a) siedlisk świeżych (płowe: typowe, zbrunatniałe, bielicowane, częściowo opadowo-glejowe), b) siedlisk wilgotnych (płowe: gruntowo-glejowe, częściowo opadowo-glejowe).

Gleby płowe mezotroficzne tworzą siedliska lasów mieszanych świeżych i lasów liściastych świeżych, tj. średnio żyznych zbiorowisk grądowych (Tilio-Carpinetum, Galio-Carpinetum), buczyny pomorskiej (Melico-Fagetum) itp. zbiorowisk roślinnych, a gleby płowe o większej wilgotności (płowe opadowo-glejowe, płowe gruntowo-glejowe) — siedliska lasów wilgotnych mieszanych i liściastych, m.in. grądów niskich (Tilio-Carpinetum stachyetosum, Galio-Carpinetum stachyetosum). Na glebach płowych bielicowanych tworzą się z kolei siedliska uboższej odmiany lasów mieszanych (Tilio-Carpinetum typi-cum), kwaśnej buczyny pomorskiej (Trientali-Fagelum), acidofilnego lasu buko-wo-dębowego (Fago-Quercetum petraeae), boru jodłowego (Abietelum poloni-cum typicum) oraz żyźniejszych odmian boru mieszanego (Pino-Quercetum ahietetosum, Pino-Quercetum fagetosum).

fU7. GLF.BY BIF.LICOZIEMNE

Skałami macierzystymi gleb bielicoziemnych są najczęściej przepuszczalne i ubogie w składniki pokarmowe utwory piaszczyste oraz zwietrzeliny granitów, gnejsów i bezwęglanowych piaskowców. Głównym minerałem w tych skałach jest zawsze kwarc, a udział skaleni i innych krzemianów nie przekracza zwykle 20%. Szczególnie mała jest zawartość minerałów ilastych, co jest jedną z cech odróżniających gleby bielicoziemne od brunatnoziemnych.