Obraz7 2

48 Gleby autogeniczne

Zasadnicza budowa profilu gleb brunatnych właściwych jest następująca w naturalnych siedliskach gleb leśnych: O-A-Bbr-Cca, w glebach uprawnych: Ap-Bbr-Cca.

Poziom próchniczny ma przeważnie cechy poziomu ochric, rzadziej mollic, a w glebach leśnych — ochric lub umbric o miąższości od 15 do 30 cm. Charakterystycznym typem próchnicy tych gleb jest muli, rzadziej mull-moder. Stosunek C:N wynosi poniżej 15 w poziomie O. Poziomem diagnostycznym tych gleb jest poziom cambic. Gleby te tworzą się z materiałów macierzystych o uziarnieniu piasków gliniastych i drobniejszym, zasobnych w węglan wapnia.

W typie gleb brunatnych właściwych wydzielono następujące podtypy: a) gleby brunatne typowe, b) gleby szarobrunatne, c) gleby brunatne oglejone, d) gleby brunatne wyługowane.

a. Gleby brunatne typowe

Jednostka ta stanowi główny podtyp gleb brunatnych. Ich profil wyróżniają następujące cechy: do głębokości 70 cm mają one uziarnienie piasków gliniastych, glin, utworów pyłowych, iłów; zawierają węglany w profilu do głębokości 1 m; wysycenie kompleksu sorpcyjnego kationami o charakterze zasadowym jest większe od 60% na głębokości od 25 do 75 cm; gleby te nie mają poziomu argillic, ale mogą wykazywać słabe ślady przemieszczenia frakcji ilastej; do głębokości 1 m nie występują plamy oglejenia; nie zawierają w całym profilu odłamków skał wapiennych; nie mają w podłożu litej skały do głębokości 50 cm; typowym poziomem prochnicznym tych gleb jest poziom ochric; nie wykazują wyraźnych cech przemieszczenia wolnego żelaza i glinu. Budowa ich profilu jest następująca: O-A- lub Ap-Bbr-Cca.

Wyróżniona jednostka tworzy siedlisko lasów świeżych, niekiedy lasów wilgotnych (gleby brunatne typowe gliniasto-ilaste i ilaste). Na terenach nizinno-wyżynnych gleby te tworzą siedliska żyźniejszych podzespołów grądowych, np. grądów niskich (Galio-Carpinelum stachyetosum, Tilio-Carpinetum stachyetosum), w górach — żyzne siedliska lasu górskiego, tj. żyźniejszych podzespołów lasu bukowo-jodłowego z żywcem gruczołowatym (Fagetum carpaticum = Dentario glandulosae-F agelum), a niekiedy z czosnkiem niedźwiedzim (Fagetum carpaticum allietosum).

b. Gleby szarobrunatne

Gleby szarobrunatne mają podstawowe cechy charakterystyczne dla gleb brunatnych, ale różnią się od nich dobrze wykształconym poziomem próchni-cznym o miąższości 20 — 30 cm. Ten ostatni ma cechy poziomu mollic. Gleby te posiadają następującą budowę profilu: O-A-ABbr-Bbr-Cca, a w glebach uprawnych Ap-ABbr-Bbr-Cca.

Na niżu tworzą one siedliska wilgotne, tj. siedliska żyźniejszych podzespołów grądowych (Galio-Carpinetum corydaletosum, Tilio-Carpinetum córy-