opa7

320 ŁUKASZ OPALIŃSKI

Wolą się pytać o asygnacyji,

Niżeli się bić w jakiej okazyjl,

Bowiem to wszyscy zgodnie powiedają,

Źe cudzoziemców nozbyt narażają.

^:iJ A tak przy domu zostawszy panowie I niemal wszyscy oficyjerowie,

Poślą no wojnę kuse regimenty,

A tu zbierają nowe suplementy.

To tak rycerzów, lecz złych, słusznie gani ³⁵⁰ Poeta, dworskich nie chce tykać, ani —*

Ich śmie urażać i. lub miałby z czego Drwić i naśmiać się, Jednak milczy, tego Się obawiając, by mu popędłiwe Pióro na potym nie było szkodliwe. ^m Arwon ci diabłu, mówi, lubo widzę

Błazna i w sobie słusznie z niego szydzę,

Lubo to frant, a ten dureń, mym zdaniem,

I figę trzeba pokazywać za nim,

Jednakże się mu kłaniom, bo faworu ^,u0 Pańskiego, słyszę, pełen i u dworu Tak rozumieją, że on promowuje,

Gdy chce, naprawi, u gdy chce, zepsuje.

Luboć częstokroć jest bardzo omylne To rozumienie, jednak mu przychylne ³⁶⁵ Szczęście je dało tak, jako on prosił,

__By panu szeptał i wrzkomo donosił

w. 241 asypnocyja — polecenie piśmienne wypłacania oka-ziclelowt pieniędzy w. 242 oknsyja — bitwa, potyczka, w. 218 suplementy — posiłki wojenne, pomoc, w. 251 lub chociaż.

w. 253 arwon ci diabłu — przekleństwo: bodajby cię diabeł porwał

w. 257 /ront — człowiek chytry, filut, szalbierz, w. 201 promoicoicuć — popierać, protegować.

Coś sekretnego, a to gdy patrzają,

A stąd mniemanie laski pańskiej mają. Promotor pewny — Bóg, który kieruje ^m Serca królewskie i one miarkuje,

Potym zaś słuszna do urzędu godność I w każdej sprawie doświadczona (z)dolność.

Lecz jak o dworskich, tak nic się ma gadać Także o księży, bowiem się spowiadać ^m Im musi i stąd wielkiej się obawia Pokuty, zwłaszcza kiedy nierad mawia Nazbyt pacierzy, oni siła pości,

Słusznie nic nie chce pisać o Ich mości.

Aleć satyra kąsze, szczypie, boli.

^Mu Stądże poeta coś lepszego woli Pisać i uczyć raczej niźli ganić.

Radę dać, jako życie swe poprawić,

Prostą ku dobru drogę pokazując.

Zdrowy rozsadek i cnoty smakując, ais Toć (mówi) pewna, że człowiek stworzony Jest do pewnego końca i wrodzony Ma kres, którego cale dostąpienie Niesie mu dobro i uspokojenie.

Bo jeżłi rzeczy o duszę nie mają -^9D Uwagi, swe miejsce przyzwoite mają,

Jeżłi stworzenie wszelakie i zgoła Zwierzęta, ptastwo, ryby, drzewa, zioła,

Każde z nich mn swe własne przyrodzenie,

W którym uznawa całe nasycenie;

w. 2G9 promotor — protektor, opiekun.

W. 265 pewna — jest rzeczą pewną.

w. 288 Koniec znaczy tu tyle samo, co kres i ceł. tj. zbawienie duszy, w. 287 cały — całkowity.

w. 29-1 nasycenie — zadowolenie, zaspokojenie, ukojenie.