P1010305

w stosunku do fazy gnicia”. Są one bardzo różne - i temu została poświęcona znakomita książka Thomasa. „Najlepsze” może są płomienie, które oszczędzają hańby zgnilizny. Rytualizacja śmierci ma na celu oddalenie obrazu gnicia-nicości i gnicia-skalania, rozkładu, ujawniającego bezsens trupa, którym i ja się stanę¹. Sposobem na uniknięcie gnicia, jakkolwiek niewymienia-nym przez Thomasa, jest stanie się wampirem.

Wyjątkowo dobitnie można ten proces zaobserwować w powieściach Annę Rice. W pierwszym utworze cyklu, w Wywiadzie z wampirem, Louis traci brata. Najpierw wpatruje się w jego tkniętą początkiem rozkładu twarz w trumnie, potem o niczym innym nie może myśleć, jak tylko o jego trupie gnijącym w ziemi. „Pijany czy trzeźwy, ciągle miałem przed oczyma jego gnijące ciało w trumnie. To było nie do zniesienia”. Wtedy właśnie został zaatakowany przez wampira Lestata i potem ~ po przemyśleniu wszystkiego - decyduje się zostać wampirem. Ohydztwo naturalnego umierania, „powolnego rozpadu i gnicia”, zostaje przezwyciężone. Bunt przeciwko skazanemu nieuchronnie na rozkład trupowi tkwi u podstaw wampiryzmu u Rice. Wampiryczna propozycja Lestata umożliwia Louisowi uzyskanie dała przemienionego i nowe, cudowne widzenie rzeczywistośri dookolnej. Parę razy mówi się w powieśti o wampirycznym zmartwychwstaniu. Jest w tym również aspekt odrzucenia Boga. Louis jako wampir nie boi się wejść do chrześdjańskiej świątyni. Prze-dwnie - tu właśnie przeżywa bluźnierczą wizję swej nieśmiertelnej samotno-śd: „Bóg nie mieszkał w tym kośdele [...]. W tej katedrze ja byłem jedyną postacią nadprzyrodzoną, jedyną istotą nieśmiertelną”^{2 3}.

Brad Ktt (Louis de Pointę du Lac) oraz Tom Cruise (Lestat de Lioncourt) w filmie Wywiad z wampirem

1

L.-V. Thomas, Trup. Od biologii do antropologii. Przełożył K. Kocjan, Łódź 1991, s. 161. Autor wymienia postawy wobec gnicia: oswojenie (wystawienie trupa), ukrycie (całun, sarkofag), uniemożliwienie (zabalsamowanie i mumifikacja, spopielenie, spożycie kanibaliczne, kriogenizacja) łub tylko opóźnienie (zabiegi cielesne, tanatopraksja), wreszcie przyspieszenie (wieże milczenia, gdzie wystawia się trupa na wolne powietrze, wydając na żer zwierzętom i powodując szybkie przejście do stanu trwałego i czystego szkieletu) (s. 89 i 161).

2

   A. Rice, Wywiad..., s. 16,65,165. Potwierdza niejako w ten sposób jedną z psychologicznych definicji 7la- „Diabeł jest nicością upersonifikowaną w człowieku, który przeciwstawia się Stwórcy, dążąc do własnego ubóstwienia. Wciela się w nim wola bycia takim jak Bóg, lecz także instynkt popędów śmier-d” (£. Reisner, Le dśmon et son image, Paris-Bruges 1961; cyt. za: R. Laurentin, Szatan..., s. 104).

3

   A. Rice, Wyuńad..., s. 8.

^u A, Rice, Opowieść o złodzieju ciał. Przełożyła A. Martynow, l 2, Warszawa 1996, s. 11 i 98.