P1010398

226

WAMPIMADA

połączyła cechy kobiety fatalnej i rzeczywistego wampira w filmie Tony’ego Scotta Zagadka nieśmiertelności (The Hunger) z 1983 roku.

I wreszcie jedno z ostatnich wcieleń typowej kobiety fatalnej. Jest ono jednak dość zaskakujące. Oto w trzecim tomie swych Kronik wampirów, w Królowej potępionych, Annę Rice ukazuje królową Akashę, założycielkę rodu wampirów, Matkę, zbudzoną po sześć tysięcy lat trwającym śnie przez rockowy śpiew wampira Lestata. Wyrusza ona wraz z nim na podbój świata, twierdząc, że tworzą razem mityczną parę: bogini i towarzyszącego jej młodego boga. Celem ma być „przekucie mitów świata na rzeczywistość”. Ma się to dokonać w wyjątkowo prosty sposób - za pomocą boskiej wojny kobiet, które zabiją mężczyzn i otworzą w ten sposób drogę pokojowi i sprawiedliwości. Akasha więc jako kobieta fatalna niszczenie mężczyzn pojmuje dosłownie. Lestat od czasu do czasu opiera się szaleństwu „masowego mordu”³⁵, ale za każdym razem zostaje pokonany przez uwodzicielskie piękno Akashy, przez jej oszałamiającą urodę na usługach Zła - i w następstwie poddaje się jej rozkazom. Akasha w swoich monotonnych mowach programowych i pogromowych posługuje się jakby czymś zbliżonym do uproszczonej politgramoty feminizmu: mówi o wielowiekowym ucisku kobiet i o sprawiedliwym świede przyszłości, który trzeba wywalczyć. W rzeczywistości jednak pragnie wprowadzenia w życie przemocą utopii totalitarnej, opartej na „jedynie słusznej” wierze w nią jako charyzmatyczną przywódczynię. Tylko zabijanie może, jej zdaniem, otworzyć drogę do lepszego świata. Na szczęście Akasha - wampir, piękna i zła kobieta fatalna - (na

³⁵ A. Rice, Królowa potępionych, s. 313,432-433.

³⁴ S. King, Carrie. Przełożyła D. Górska, Warszawa 1990, s. 12. W dalszym ciągu będę podawała w nawiasach strony tego wydania.

Aafiyah jako królowa Akasha. Kadry z filmu, Królowa potępionych