P1010453

KLEKSIE) K. TOŁSTOJ: RODZINA WILKOŁAKA 288

bie w górach w ten sposób pokonują przepaści. Gorcza również został w tyle. Wówczas jego synowa, która ciągnęła za sobą dwoje dzieci, rzuciła mu jednego z chłopców, on zaś schwycił go na ostrze pala. Posługując się nim niczym procą, z całych sił cisnął dzieckiem we mnie. Uchyliłem się przed uderzeniem, lecz paskudnik wczepił się - nie gorzej od prawdziwego buldoga - w szyję mego konia i oderwałem go z największym trudem. Tym samym sposobem cisnęli we mnie drugim dzieckiem, lecz upadło koniowi prosto pod kopyta i zostało stratowane. Co było dalej, nie pamiętam, kiedy oprzytomniałem, słońce stało wysoko, ja leżałem na drodze, obok zaś zdychał mój koń.

Tak oto, łaskawe panie, skończyła się moja przygoda miłosna, która winna była na zawsze odebrać mi chęć do podobnych igraszek.

Zaś o tym, czy stałem się w przyszłości rozsądniejszy - mogłaby zapewne opowiedzieć niejedna z rówieśnic waszych babek.

Tak czy owak wzdrygam się teraz na myśl, że gdyby wrogowie zwyciężyli mnie, wówczas i ja stałbym się wampirem, niebo jednakże nie dopuściło do tego, i oto, łaskawe panie, nie tylko nie łaknę waszej krwi, lecz sam, choć starzec już ze mnie, byłbym szczęśliwy, gdybym tylko mógł za was krew przelać!

Lata trzydzieste lub czterdzieste XIX wieku.

przełożył Rene Śliwowski