P1010597

Oczywiście, jak wypadało w tej sytuacji, zaofiarowałem wszelką pomoc i zapytałem, czy mogę odwiedzać ten pokój, kiedy będę miał na to ochotę.

-    Tak, oczywiście - odpowiedział hrabia i dodał: - Może pan swobodnie chodzić po zamku, chyba że gdzieś drzwi będą zamknięte na klucz, ale tam, rzecz jasna, nie zechce pan wejść. Istnieją powody, dla których pewne sprawy wyglądają tak, jak wyglądają. Gdyby postrzegał je pan moimi oczami i znał z moich doświadczeń, zrozumiałby mnie pan pewnie jeszcze lepiej.

Powiedziałem, że jestem o tym przekonany, a on ciągnął dalej:

-    Znajdujemy się w Transylwanii, a Transylwania to nie Anglia. Nasze drogi różnią się od waszych i napotka pan tu wiele rzeczy, które uzna pan za dziwne. Ba, sądząc z tego, co opowiedział mi pan o swych dotychczasowych przeżyciach, przekonał się pan już nieco, jak osobliwe rzeczy mogą się tu wydarzyć. [...]

Potem zaczęliśmy rozmawiać na inne tematy.

-    Proszę - powiedział w końcu - niech mi pan opowie o Londynie i o domu, który pan dla mnie nabył.

Przeprosiwszy za opieszałość, poszedłem do pokoju, aby przynieść z walizki papiery. Gdy je porządkowałem, usłyszałem z sąsiedniego pokoju brzęk porcelany i srebra, a kiedy wróciłem, stół był sprzątnięty i lampa zapalona, gdyż zrobiło się już dość ciemno. Także w pracowni czy w bibliotece paliły się lampy, a hrabiego zastałem spoczywającego na sofie, przy lekturze angielskiego rozkładu jazdy Bradshawa. Kiedy wszedłem, uprzątnął książki i gazety ze stołu, po czym obaj pogrążyliśmy się w planach, metrykach i liczbach wszelkiego rodzaju. Interesowało go wszystko i zadawał mi setki pytań na temat samej posiadłości i jej sąsiedztwa. Najwyraźniej przestudiował wcześniej wszystkie dostępne źródła, gdyż wiedział na ten temat dużo więcej niż ja. Kiedy dałem wyraz memu zaskoczeniu, odparł:

- W rzeczy samej, przyjacielu, ale czyż nie powinienem był tego zrobić? Kiedy przyjadę tam, zostanę sam, a mój przyjaciel Harker Jonathan - nie, proszę mi wybaczyć, zgodnie ze zwyczajem mego ojczystego języka wymówiłem najpierw pana nazwisko - otóż mój przyjaciel Jonathan Harker nie będzie stał u mego boku, by poprawiać mnie i dopomagać mi. Będzie w Exeter, całe mile ode mnie, prawdopodobnie pogrążony w pracy nad dokumentami prawniczymi wraz z mym drogim przyjacielem Peterem Hawkinsem. Czyż nie tak?

Przeszliśmy do gruntownego omawiania sprawy nabycia posiadłości w Purfleet. Kiedy podałem mu rozmaite szczegóły i podsunąłem do podpisania niezbędne dokumenty, napisał jeszcze list, by dołączyć go do gotowego już pliku papierów czekających na wysłanie do pana Hawkinsa. Następnie spytał mnie, jak to się