PICT5379

i tylko wtedy, gdy jest stale motywowi, Dziecko takie zwykle koncentruje się ₂ sitkiem i jedynie na czymś, co je zaintereZ je. Stąd na klasówkach dzieci z AI3HD sto dobrze rozwiązują zadania znacznu trudniejsze, a źle - łatwiejsze, przy których ich uwaga bardziej się rozprasza.

Kiedy można

zdiagnozować to zaburzenie?

Trzeba też wiedzieć, że zespół nadpobudliwości psychoruchowej można tak naprawdę rozpoznać dopiero u dziecka starszego (w wieku 6-7 lat), gdy ma ono ogromne problemy w domu. w szkole i w grupie rówieśniczej. albo co najmniej w dwóch spośród tych trzech środowisk. A dzieci bardzo małe przebywają przecież głównie w domu. Dzieciom z ADHD zwykle najtrudniej jest w podstawówce. Fotem jest już łatwiej - bo mogą zająć się tym. co je pasjonuje. W wieku dorosłym często zostają dziennikarzami, reżyserami. pracują w agencjach reklamowych, w przeróżnych zawodach, w których ruchliwość. impulsywność, szalone pomysły są wręcz zaletą.

'U podłoża ADHD

leży złe funkcjonowanie niektórych stmktur mózgu

Dziecko z ADHD jest bardzo uciążliwe dla otoczenia i trudne do wychowywania. Niekiedy trudno je akceptować, gdyż rodzicom wydaje się, że jest ono dowodem ich nieudolności wychowawczej, jak wciąż wmawia im otoczenie. U rodziców dzieci z ADHD. których znam. przez lata narastało poczucie winy. że to oni ponoszą odpowiedzialność za zachowanie dziecka. A przecież przyczyną ADHD jest złe funkcjonowanie niektórych struktur mózgowych. Gorzej funkcjonują u dziecka te części mózgu, które są odpowiedzialne za kontrolę nad ruchem, impul-sywność. uwagę. Nie są one uszkodzone.

,vlko inaczej funkcjonują. A zatem źródłem XI)HD na pewno nie jest trudna sytuacja _w domu. złe wychowanie czy oglądanie telewizji- To wszystko może oczywiście być po-uodcm agresji albo problemów ze skupieniem uwagi, ale nie właściwego ADHD.

rfDHD - cecha układu nerwowego czy choroba?

Nadpobudliwość jest cechą stałą, utrzymującą się przez całe życic. Należy więc mieć świadomość, że z ADHD tak naprawdę nie można się wyleczyć. Choć zazwyczaj natężenie objawów zmniejsza się z wiekiem, to u około 30% osób utrzymują się one i w dorosłości. Można natomiast nauczyć się różnych sposobów radzenia sobie z nią - poprzez psychoterapię. Jeśli więc mówi mi rodzic czy nauczyciel, że z chłopcem nie było żadnych problemów w klasie pierwszej i drugiej, a od wakacji w klasie trzeciej .diabeł w niego wstąpił", to stwierdzam, że - niemal na pewno - chłopiec ten nie ma ADHD.

Rozpowsze

chnienie

zaburzenia

Choć nie ma dokładnych danych statystycznych. to przyjmuje się. że na świecie 3-5% dzieci może być dotkniętych tym .schorzeniem". a z tego tylko co dziesiąte - co dwudzieste dziecko wymaga leczenia farmakologicznego. Czasami wystarczy krótkotrwała terapia rodzinna czy nawet tylko porada dotycząca sposobów' radzenia sobie z dzieckiem o takim typie zaburzeń.

Psychoedukacja jako podstawa terapii

Terapia dziecka z ADHD powinna więc polegać głównie na psychoedukacji rodziców.¹ Rodzice muszą przede wszystkim dowie-

1

Można zgłosić się do ogólnopolskiego Stowarzyszenia Pomot Dzieciom Nadpobudliwym „PONAD* lub do Slowar/ys/rn! Pomocy Osobom / Problemami Emocjonalnymi .SPOZA*.