polski ubior2

którym również obszyte są skrócone rękawy, spod nich zaś wychodzi miękka, drobno pofałdowana tkanina innych rękawów'. Zarówno śmiałe wycięcia sukien, jak i ujmowanie fryzur włoskim crinale zamiast czepcem, wywoływały u nas zgorszenie w konserwatywnym środowisku szlacheckim.

90, „Kształty*: a-z układaną spódnicą, toastk metalowy Z wypukłymi ogniwami; b - obszywany ozdobną bortą; spódnica w drobne fałdy, pasek metalowy, widoczne rękawy koszuli wraz Z krezą, na ołowie toczeni ca Z wianuszkiem z kwiatów

Kobieca moda przyjęła się w Polsce z pewnymi ustępstwami na rzecz tradycyjnych nawyków środowiska. Modę z początków' lat trzydziestych przekazały nam miniatur)' portretowe kobiet w księdze genealogicznej rodziny kanclerza Krzysztofa Szydłowicckiego. W ubiorach zamężnych starszych kobiet z tegoż rodu zwracają wprawdzie uwagę suknie z szerokimi rękawami, szyte z renesansowych złotolitych brokatów', ale równocześnie zachowywane są pozostałości dawnej mody, u jednej z kobiet przejawiające się w ciężkim ciemnym płaszczu, zawiciu „damskiego rąbka“ otaczającym twarz i rańtuchu spływającym z głowy na ramiona (rys. 89a), u drugiej zaś w futrzanym kapturze i przejrzystym rańtuchu na płaszczu (fot. 19). W strojach kobiet młodszych z rodziny Szydłowicckich widać wyraźny wpływ renesansowej mody niemieckiej (znanej z portretów malowanych w pracowni Łukasza Cranacha Starszego). Charakterystycznymi elementami ubioru portretowanych kobiet są sztywne spódnico o regularnym układzie fałdów z naszytymi listwami z brokatu innej barwy i suknie bez rękawów, spod których ukazywał)- się w całości