Przekładnie Zębate115

Podstawowe wielkości geometryczne kół stożkowych można obliczyć: 1 - dla kół o zębach prostych:

1-

Whe

^ue\ _ *1

^ be ^ d_e2

2 ) z₂

moduł obliczeniowy średni normalny dla kół o zębach prostych

lub

m„

d_e — £> sin 5, _ d_e2 -ZtsinS₂

Z\    z₂

d_e 2

- - moduł obwodowy zewnętrzny (czołowy - znormalizowany dla

² zębów prostych).

2 - dla kół o zębach skośnych i łukowych:

^ be \ de2

^l~l) ^^Lc0SP- ⁼

lub

m

d_eA -b sin8,

^zi

cos(3„,

moduł normalny średni - znormalizowany dla tych kół,

d_m = m_tm • z - średnia średnica podziałowa, d_e = m_[e • z - zewnętrzna średnica podziałowa,

8, = arc tg — - kąt stożka podziałowego,

z₂

82 = 90 - 8!.

Po wyznaczeniu podstawowych wielkości przekładni stożkowej należy sprawdzić, czy naprężenia rzeczywiste skorygowane¹! o_H < a_HP, lub sprawdzić rzeczywisty współczynnik bezpieczeństwa na naciski stykowe

Hlim

Z_lZ_nZrZ_vZ_}

^ctho Jk_a ■ K_v ■ K_Ha ■ K_hp

>5

Hmin

(7.8)

Wytyczne obliczania wytrzymałości na naciski stykowe w przekładniach stożkowych o zębach hipoidalnych znajdzie czytelnik w [25,26],

¹¹ Naprężenia uzupełniane o odpowiednie współczynniki, których wartości w obliczeniach wstępnych przyjęto równe 1,0.

115