psych rozw
3

16 OKRESY W ROZWOJU SPOŁECZNYM DZIECI W UJĘCIU Z.ZABOROWSKIEGO I.Inteligencja pierwotna- 1 rok życia dziecka.

Nie ma tu epercepcji-tzdolność odbierania informacji i ich przetwarzanie na wiedzę, o postawie tej osoby wobec odbierającego informacje/

Jest to okres jednostronnego związku. Dziecko zachowuje się sytuacyjnie, doraźnie. Jego prawem jest korzystać z kontaktów społecznych. Bierze tyle ile potrzebuje. Bilans dziecka jest dodatni, a rodziców ujemny, to rodzice od dziecka otrzymują niewiele i jest to prawidłowe.

2.    Wyrównaniepierwotne-2-7 rok życia

U schyłku tego okresu pojawia się epercepcja. Jest ona synkretyczna- globalna-mało krytyczna, brak analizy i syntezy. Dziecko nie zawsze potrafi właściwie przekazać informacje. Jest to okres idealizowania rodziców. Nie wyrównany bilans- dziecko otrzymuje od rodziców o wiele więcej niż potrafi dać. Ma uczuci dla rodziców ale jest ich jeszcze mało Dużą rolę w życiu dziecka odgrywa matka.

3.    Wyrównanie ekwiwalentne- 18-14-lat

Wymiana postaw emocjonalnych „po równo” Sprawiedliwa odpowiedź tym samym. Dziecko myśli pojęciowo-krytyczne oceny. Zdolne do całkowitej epercepcji. Relacje społeczne zostają przeniesione ze świata rodziców na grupy społeczne. Dominują „paczki” i grupy nieformalne.

W nich głównie dzieci uczą się zachowania społecznego, umiejętności interpersonalnych. Tego nie da się nauczyć inaczej, te umiejętności można zdobyć tylko w toku rzeczywistych kontaktów. 4.Okres wyrównania selekty wnego-15 lat i wyżej

Dziecko wychodzi z grupy. Zmienia swoje potrzeby. Grupa nie zawsze spełnia i reprezentuje jego interesy. Dziecko zaczyna szukać konkretnych osób i dobierają takie osoby z którymi chcą obcować / nie tylko płeć przeciwną/ pojawia się przyjaźń później miłość. Zaczyna liczyć się osobowość. Poszukiwanie osób podobnych i zaprzyjaźnianie się z nimi. Podobieństwo to gwarancja akceptacji. Staje się coraz bardziej wymagające i krytyczne.

17.Dziecko agresywne jako przykład zaburzenia społecznego rozwoju jednostki.

Agresja polega na wystąpieniu inicjowanego ataku wyrządzającego szkody fizyczne lub moralne określonym osobom lub grupom społecznym. Można wyróżnić agresję fizyczną oraz słowną. Asresia fizyczna przejawia się w uderzeniu lub pobiciu kogoś, w uszkodzeniu albo zniszczeniu mienia społecznego lub osobistego Asresia słowna manifestuje się natomiast w przezwiskach, wyzwiskach, insynuacjach, nieuzasadnionych podejrzeniach lub oskarżeniach poniżających daną osobę oraz wzbudzających w niej poczucie krzywdy.

Może ona przyjmować formę agresji bezpośredniej oraz przemieszczonej. Asresia bezpośrednia jest skierowana na osoby będące powodem doznanej frustracji. Jako przykład można podać chłopca, który złośliwie wyśmiany przez kolegę, dotkliwie go pobił. Asresia przemieszczona skierowuje się na osoby, które nie miały nic wspólnego z frustracją doznaną przez danego osobnika. Mamy z nią do czynienia u dziecka, które surowo karane w domu przez ojca zachowuje się agresywnie w stosunku do swych słabszych kolegów w szkole, bijąc ich i dokuczając im w różny sposób.

Zachowania agresywne są jednym z rodzajów zaburzeń w rozwoju społecznym. Jeśli występują one często oraz mają duże nasilenie, wtedy oddziałują destruktywnie na układ stosunków społecznych w grupie, której członkiem jest jednostka agresywna. Szczególnie niekorzystny wpływ na współżycie

społeczne wywiera agresja przemieszczona, gdyż jej przedmiotem są osoby atakowane bez żadnego, zrozumiałego dla nich powodu. Wzbudza to poczucie krzywdy, przeświadczenie o niesprawiedliwym traktowaniu, a nieraz również chęć zemsty, odwetu za doznane przykrości, co przyczynia się do powstawania i narastania konfliktów interpersonalnych.

U dzieci i młodzieży agresywne zachowanie się przyjmuje postać bójek i kłótni z rówieśnikami, nieuzasadnionego skarżenia, złośliwych plotek, mściwości przejawianej w stosunku do kolegów. Przedmiotem agresji bywają również osoby dorosłe: nauczyciele, rodzice, sąsiedzi, znajomi,

13