psychiatria8

14

się na zewnętrznych korzyściach wynikających z rozpoznania choroby, np. zwolnienie ze służby wojskowej, uniknięcie procesu karnego, uzyskanie świadczeń finansowych.

3.    Zaburzenia sprawności intelektualnej

Zaburzenia sprawności intelektualnej są głównymi objawami zespołów psychopatologicznych takich jak upośledzenie umysłowe i otępienie. Upośledzenie umysłowe to stan zahamowania lub niepełnego rozwoju umysłu charakteryzujący się uszkodzeniem umiejętności poznawczych, mowy, ruchowych i społecznych; ujawnia się w okresie rozwoju. Otępienie jest zespołem spowodowanym chorobą mózgu, zwykle o charakterze przewlekłym, w którym zaburzone są funkcje poznawcze oraz zachowanie

4.    Zaburzenia osobowości

Zaburzenia osobowości to utrwalone dezadaptacyjne wzorce wewnętrznego przeżywania oraz zachowania społecznego - prowadzące do indywidualnego cierpienia łub konfliktów interpersonalnych (rozwijające się od wczesnego wieku lub w wyniku urazów psychicznych ewentualnie po zmianach organicznych UON u osób dorosłych).

Zaburzenia osobowości dzielimy na:

•    specyficzne typy zaburzeń osobowości - są to głęboko zakorzenione i utrwalone wzorce zachowań, przejawiające się mało elastycznymi reakcjami na różnorodne sytuacje indywidualne i społeczne; ujawniają się w dzieciństwie lub okresie dojrzewania, i trwają nadal w życiu dorosłym. Do specyficznych zaburzeń osobowości należy: osobowość paranoiczna, schizoidalna, dyssocjacyjna, chwiejna emocjonalnie, histroniczna, anankastyczna, lękliwa, i zależna.

•    trwała zmiana osobowości to wyraźna i trwała zmiana osobowości u osoby dorosłej, u której wcześniej nie stwierdzano zaburzeń osobowości, która powstaje w następstwie stresu o rozmiarach katastrofy, silnych albo przewlekłych urazów psychicznych, ewentualnie zmian organicznych mózgu.

•    osobowość mnoga- jest to postać zaburzenia dysocjacyjnego, która cechuje się występowaniem dwóch lub więcej odrębnych osobowości, przy czym w danej chwili ujawnia się tylko jedna z nich; każda z osobowości ma swoje odrębne wspomnienia, własne zachowania, preferencje itd.

•    dezintegrację osobowości (rozszczepienie, rozpad) - zmiana osobowości następująca w przebiegu schizofrenii, charakteryzująca się utratą spójności pomiędzy różnymi funkcjami psychicznymi oraz w obrębie poszczególnych czynności psychicznych

upośledzeniem funkcji poznawczych, zaburzeniami zachowania od względnie uporządkowanej# do zupełnie chaotycznego (zachowania nietypowe dla danej osoby). Zwykle zamroczenie rozpoczyna się i kończy nagle, trwa krótko i pozostawia niepamięć okresu zaburzeń.

Splątanie przebiega z głębokim przymgleniem, zaburzeniem orientacji, zaburzeniami funkcji poznawczych, z charakterystycznym zaburzeniem struktury myślenia (znaczne porozrywanie wątków myślowych), z niepokojem, chaotyczną aktywnością ruchową i niepamięcią okresu zaburzeń.

Osłupienie cechuje się brakiem reakcji na bodźce u przytomnego pacjenta (może być nieznaczne przymglenie świadomości). Chociaż jest przytomny, pacjent w osłupieniu me wykonuje spontanicznie żadnych ruchów, nie mówi, sprawia wrażenie, że niczego nie rozumie Oprócz przyczyn organicznych osłupienie może występować w przebiegu schizofrenii (osłupienie katatoniczne), depresji (osłupienie depresyjne), manii oraz w stanach dysocjacyjnych (osłupienie dysocjacyjne).

2. Zaburzenia orientacji

Obejmują zaburzenie orientacji autopsychicznej (dezorientacja w zakresie postrzegania własnej osoby, zaburzenia schematu ciała, depersonalizacja czyli błędne poczucie zmiany lub nawet obcości własnych przeżyć ) i allopsychicznej (zaburzenia orientacji w czasie, miejscu, sytuacji oraz derealizacja czyli błędne poczucie zachodzących w otoczeniu zmian lub obcości otoczenia)

2. Zaburzenia poczucia zdrowia/ choroby

Do zaburzeń poczucia zdrowia, choroby możemy zaliczyć brak wglądu chorobowego, nieuzasadnione poczucie choroby i udawanie choroby (np. pozorowanie choroby, symulację, metasymulację). Brak wglądu chorobowego jest to niedostateczne uświadamianie sobie istoty i konsekwencji przeżywanych zaburzeń psychicznych. Nieuzasadnione poczucie choroby wiąże się z występowaniem skarg i dolegliwości, najczęściej somatycznych, które nie mają uzasadnienia w obiektywnej ocenie lekarskiej. Zarówno pozorowanie jak i symulacja polega na umyślnym produkowaniu przez pacjenta lub udawaniu objawów fizycznych albo psychicznych. Pacjenci podają bardzo przekonujące informacje, które mogą zmylić nawet doświadczonego klinicystę lub też „fabrykują” objawy choroby. Różnicując zaburzenie pozorowane i symulację należy ocenić motywację pacjenta do udawania objawów. W zaburzeniu pozorowanym (zespól Milrtchausena) pacjent nastawiony jest na uzyskanie wewnętrznej korzyści, jaką jest przyjęcie roli chorego tj. jedynym celem jest to, aby był traktowany jak pacjent i przyjęty do szpitala W przypadku symulacji pacjent skupia