Rzuty mongea150

93

W tym przypadku wszystkie tworzące fragmentu powierzchni, zawartego pomiędzy podstawą i wierzchołkiem W, mają jednakową długość, którą ujawniają na 712 równoległe do niej dwie tworzące: 0-W i 6-W. Krzywa przekształcona okręgu kierującego jest zatem krzywą o stałych odległościach od wierzchołka W, czyli jest łukiem okręgu o promieniu równym długości tworzących, np. 0-W.

Tworząca 0"-W^M może więc być wykorzystana jako pierwsza tworząca 0-W rozwinięcia (tak postąpiono na rys. 84). Rozwinięcie pobocznicy stożka jest więc wycinkiem koła, który może być konstruowany w dowolnym miejscu rysunku (a nie tylko tak jak na rys. 84). Łuki 0-1, 1-2.... rozwinięcia konstruowano, przenosząc je cięciwami z ich odpowiedników w okręgu kierującym.

Rozwinięcie na rys. 84 ograniczono tylko do fragmentu pobocznicy, zawartego pomiędzy tworzącymi W-0 i W-4.

Na rozwinięcie naniesiono także linię A-l-ll-.....-- krzywą przekształconą

elipsy przekroju stożka płaszczyzną £. Samej elipsy na rys. 84 nie odwzorowano (jej średnic sprzężonych), bo rysunek ma ilustrować tylko rozwinięcie, natomiast konstrukcyjnie wyznaczono (jako punkty przebicia płaszczyzny tnącej kolejnymi tworzącymi) kilka jej punktów przekroju A, I, II, III....

Odległości od wierzchołka W punktów I, II, III,... skonstruowano obrotami ich tworzących wokół osi I stożka, tak jak na rys. 83. Punkty te, po obrocie (opatrzone indeksami górnymi °), znalazły się na tworzącej konturowej rzutu pionowego 0"W”.

Stożek obrotowy przecięty płaszczyzną <p (jak na rys. 84) jest symetryczny względem płaszczyzny przechodzącej przez tworzące 0-W i 6-W. Rozwinięcie pobocznicy tego stożka jest też symetryczne, a osią jego symetrii jest tworząca 6-W. W tym przypadku wystarczy rozwinąć połowę pobocznicy i oznaczyć środkową tworzącą jako oś symetrii (tak jak oznaczono oś symetrii na rozwinięciu walca obrotowego na rys. 79).