Y MONGE’A)
i odpowied-łślimy rzuty inają prostą. )trzymujemy anych wierz -
iary prostych mających się
Rzut pro-
go. Przypadek ale także
§ 11. O równoległości i prostopadłości prostych i płaszczyzn
77
d)
F
erunkach prosto-!gła do rzutni n1 y a i P oraz oz-ją się w pionowej B, posiadających Ladto mamy a±k sniem 11' (str. 13) kże a'c.b.d.o. ione są na rysun-się pary prostych j temu kąt prosty iwej.
dowolnej prostej Z Iłych do prostej Z
można przez ten punkt poprowadzić bezpośrednio w tych rzutach tylko dwie proste prostopadłe do zadanej Z, a mianowicie prostą poziomą m i prostą czołową n (rys. 2.(36). W tym zagadnieniu jest bez znaczenia przynależność lub nieprzynależność elementów Z i P.
E. Prosta prostopadła do płaszczyzny. Niech będzie dana płaszczyzna a określona np. parą prostych przecinających się p i q (rys. 2.67). Prostą Z prostopadłą do płaszczyzny a należy wykreślić prostopadle do dwóch nierównoległych prostych leżących na płaszczyźnie a (porównaj twierdzenie 11' na str. 13). Oczywiście najkorzystniej będzie, jeżeli przyjmiemy na płaszczyźnie a prostą poziomą m i czołową n, gdyż wtedy łatwo wykreślimy rzuty prostej l, a mianowicie Z'J_m' i Z"_|_w".