UTY MONGE’A)
129
§ 15. Przekroje, przebicia i przenikania wielościanów
i = 7 cm nachylo-ego graniastoslupa lt.
iścianów
izczyzną sieczną, akątem, którego m, a wierzchołki ielościanu. Boki ewidoczne. przekroju: albo >ju, albo po wyz-iok, ten z kolei który przechodzi okąta przekroju, yzna sieczna ma owadzenia innej i 2.138 i 2.139. ści się całkowicie uzyskujemy już iwymi krawędzi; icianu na płasz-ly siecznej, gdyż ołożenia bocznie-y rzut przekroju
Tylko w przypadku graniastoslupa prostego o pionowych lub celowych krawędziach bocznych, przeciętego dowolną płaszczyzną pomijamy transformację, ponieważ wtedy jeden rzut przekroju (na rysunku 2.140, rzut poziomy) pokrywa się z rzutem podstawy i do drugiego rzutu dochodzimy za pomocą prostych poziomych lub czołowych. Na rysunku 2.140 płaszczyzna sieczna w określona jest prostymi p\\q, a czołowa prosta n jest przykładową pomocniczą prostą, za pomocą której został wyznaczony rzut pionowy jednego z wierzchołków przekroju.
W drugim sposobie wyznaczania przekroju, stosowanym przy graniasto-słupach i ostrosłupach, opieramy się na związkach zachodzących między podstawą i przekrojem graniastoslupa względnie ostrosłupa. Te związki wynikają
9 — Podręcznik geometrii wykreślnej