Rzuty monge'a9

•Y MONGE’A)

n

n

MS

ednym rzucie jednej rzutni), ostyeh przed-u wątpliwego parę prostych ożeń prostych

edstawione są

zny jako zbioru stkich punktów o niezbędne ele-. rzuty. Przyjęte estrzeni, a tym cztery sposoby tów:

§ 8. Płaszczyzna i jej ślady

59

—    trzech niewspółliniowych punktów (rys. 2.21a),

—    punktu i prostej nie przynależnych do siebie (rys. 2.21b),

—    pary przecinających się prostych (rys. 2.21c),

—    pary prostych równoległych (rys. 2.21d).

Każdy z tych sposobów jest równoważny, tzn. że jeżeli np. w pierwszym przypadku połączymy dwa punkty, wówczas będzie to równoważne z przypadkiem drugim itp.

Rys. 2.21

Proste określające płaszczyznę mogą być przyjęte na rzutniach. Oczywiście są to wtedy krawędzie tej płaszczyzny z rzutniami — nazywamy je śladami. W szczególności dla płaszczyzny a (an. 26) nazywamy: krawędź an₁ = h_a — śladem poziomym płaszczyzny a, krawędź gct₂ = = v_a — śladem pionowym płaszczyzny a, a ich wspólny punkt przecięcia na osi x — (punkt przebicia płaszczyzny a osią*) — ax = X_a — węzłem płaszczyzny a. Po sprowadzeniu obu rzutni do jednej płaszczyzny rysunkowej otrzymamy rysunek 2.22.

Szczególne przypadki ustawienia płaszczyzn w odniesieniu do układu obu rzutni są następujące:

Płaszczyzna pozioma (an. 27, rys. 2.23) — jest równoległa do rzutni poziomej i przecina rzutnię pionową w śladzie pionowym v_fi równoległym do osi x. Odległość xvp przedstawia wysokość tej płaszczyzny nad rzutnią poziomą. Ślad poziomy jest niewłaściwy.