Pismo św. mówi, że Chrystus przekazał Apostołom kapłańskie pełnomocnictwo i dary - zwłaszcza w czasie Ostatniej Wieczerzy i po swoim Zmartwychwstaniu. Apostołowie z kolei przekazali to pełnomocnictwo innym. Otrzymali je biskupi, kapłani i diakoni, których Kościół powołuje na ten urząd i uzdalnia do tej posługi przez święcenia sakramentalne.
Sakrament kapłaństwa mogą przyjąć tylko ochrzczeni mężczyźni, odpowiednio przygotowani przez lata nauki i pracy formacyjnej. Święcenia kapłańskie odbywają się w czasie Mszy św. Po liturgii słowa kandydaci zostają wezwani imiennie, pojedyn
czo. Każdy z nich odpowiada „jestem” i podchodzi do biskupa. Kapłan odpowiedzialny za przygotowanie kandydatów zapewnia biskupa, że są oni godni wyświęcenia. Kandydat wyraża gotowość przyjęcia służby oraz wierność Kościołowi. Następnie cała wspólnota odmawia litanię do Wszystkich Świętych w intencji kandydatów, podczas gdy oni leżą krzyżem.
Właściwe święcenie dokonuje się przez włożenie rąk biskupa na głowę kandydata i modlitwę konsekracyjną. Po wyświęceniu kapłan nakłada stułę i ornat, a biskup namaszcza jego dłonie krzyżmem św. i przekazuje mu patenę z hostią oraz kielich z winem. Po tych obrzędach następuje dalszy ciąg Ofiary Eucharystycznej.
Neoprezbiter - nowo wyświęcony kapłan odprawia swoją pierwszą Mszę św. -tak zwaną prymicyjną, przeważnie w swojej rodzinnej parafii i udziela wszystkim błogosławieństwa prymicyjnego.
Jezus powiedział: „Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”. Dlatego Kościół wzywa wszystkich do gorliwej modlitwy o powołania kapłańskie, aby nie zabrakło szafarzy świętych sakramentów.