SCAN0086

SWOBODA ŚWIADCZENIA USŁUG

Celem zasady swobodnego świadczenia usług jest zapobieżenie tworzenia się barier w handlu, nierównym warunkom świadczenia usług na rynku wewnętrznym oraz zapewnienia jak najlepszej możliwości korzystania z usług. Na podstawie art. 56 TFUE ograniczenia w swobodnym świadczeni usług wewnątrz Unii są zakazane w odniesieniu do obywateli państw członkowskich mających swe przedsiębiorstwo w państwie Członkowskim innym niż państwo odbiorcy świadczenia, z takim jednak zastrzeżeniem, że świadczący usługę może, w celu spełnienia świadczenia, wykonywać przejściowo działalność w państwie świadczenia na tych samych warunkach, jakie państwo to nakłada na własnych obywateli.

W stosunku do swobody przedsiębiorczości, swoboda przepływu usług ma charakter subsydiamy Ograniczenia:

Zawarte są w art. 51 i 52 TFUE, są to:

a)    wykonywanie władzy publicznej

b)    porządek, bezpieczeństwo lub zdrowie publiczne

Możliwe jest jeszcze stosowanie tzw. środków ograniczających - w orzecznictwie TSUE utrwalił się pogląd, że dozwolone środki krajowe ograniczające swobodę świadczenia usług muszą:

a)    mieć na celu ochronę interesu ogólnego,

b)    być proporcjonalne do zamierzonego celu,

c)    respektować kontrolę sprawowaną nad usługodawcą w kraju jego pochodzenia.

Podstawowe znaczenie ma pojęcie usługi - wszelka działalność gospodarcza prowadzona na własny rachunek, spełniająca 3 podstawowe warunki:

a)    odpłatność - wykonywanie świadczeń za wynagrodzeniem, chociaż za usługę nie zawsze musi płacić bezpośredni konsument

b)    charakter czasowy - charakter przejściowy wynika z ograniczonego w czasie pobytu usługodawcy w państwie goszczącym.

c)    transgraniczność - usługodawca musi mieć siedzibę w innym państwie członkowskim, niż to do którego należy usługobiorca.

Sytuacje zawierające element transgraniczny występują w czterech formach:

1.    czynna swoboda świadczenia usług - czasowe przemieszczenie usługodawcy do innego kraju w celu wykonania tam usługi,

2.    bierna swoboda świadczenia usług - przemiesza się usługobiorca do państwa członkowskiego w którym swoja siedzibę zawodową posiada usługodawca w celu skorzystania tam z usług świadczonych przez usługodawcę,

3.    granice pomiędzy państwami członkowskimi przekracza sama usługa,

4.    usługa świadczona jest w państwie trzecim - znajdują się w nim usługodawca będący obywatelem jednego państwa członkowskiego i usługobiorca będący obywatelem drugiego państwa członkowskiego.

Swoboda świadczenia usług obejmuje tzw. uprawnienia akcesoryjne, czyli prawo wyjazdu usługodawcy lub usługobiorcy z kraju ojczystego oraz prawo wjazdu i pobytu w państwie goszczącym. Uprawnienia te dotyczą również członków rodziny osoby świadczącej usługi, a państwo nie może stosować przepisów które dyskryminowałyby usługodawców z innych państw członkowskich (zasada traktowania narodowego - 56 TFUE )

SWOBODA PRZEPŁYWU TOWARÓW

Zgodnie z art. 28 TFUE Unia obejmuje unię celną, która rozciąga się na całą wymianę towarową i obejmuje zakaz ceł przywozowych i wywozowych między państwami członkowskimi oraz wszelkich opłat o skutku równoważnym, jak również przyjęcie wsolnej taryfy celnej w stosunkach z państwami trzecimi. Rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez granic wewnętrznych, w którym jest zapewniony swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału ( art. 26 TFUE )

Swoboda przepływu towarów oznacza, że na obszarze państwa członkowskich UE towary mogą być przemieszczane bez jakichkolwiek utrudnień, co dotyczy zarówno produktów pochodzących z państw członkowskich oraz z państw trzecich, jeżeli znajdują się one w swobodnym obrocie w Państwach Członkowskich.

Ograniczenia:

Zawarte są w art. 36 TFUE i są to:

Moralność publiczna, porządek publiczny, bezpieczeństwo publiczne, ochrona zdrowia i życia ludzi i zwierząt lub ochrony roślin, ochrony narodowych dóbr kultury o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej, bądź ochrony własności przemysłowej i handlowej.

1