ScanImage61

Dźwigar trójścienny, którego przekrój poprzeczny pokazano schematycznie na s. 15.13, jest przestrzennym kratowym dźwigarem również wewnętrznie statycznie yznaczalnym, jeśli wszystkie trzy składowe dźwigary ścienne są kratami statycznie yznaczalnymi. SiłaP, działająca w dowolnym przekroju poprzecznym dźwigara, 3ciąża poszczególne ściany (kraty składowe) następującymi siłami (rys. 15.13a):

Po wyznaczeniu sił Pj_₃, P₂₃ ^nal^eży nimi obciążyć każdą ze składowych krat i wliczyć analitycznie lub wykreślnie siły w prętach spowodowane tym obciążeniem. Siły trzech pasach będą oczywiście sumą algebraiczną sił w pasach krat składowych ys. 15.14a).

Rys. 15.14

i ściana 1—2	-► p =P — 1-2 h3’
ściana 1—3	-► p = p 1*3 ^ h2 ’		(15.41)
ściana 2—3 —	-► p - P ^a *-3 ^r hx '

Skierowana podłużnie do belki siła ó' (rys. li.TJbj oociąza tylko pasy następującymi siłami:

^s2 =    ■>    (15.42)

S₃ = S~ • .

Dźwigary o trzech ścianach, lecz nie o przekroju trójkątnym, jak np. dźwigar z rys. 15.12c, rozwiązuje się analogicznie. Obliczenie dźwigara pokazanego na rys. 15.14b ma następujący tok. Przyjmujemy, że siła P działa w płaszczyźnie poprzecznej do dźwigara, w której znajdują się słupki albo wieszaki wszystkich trzech krat. Jeśli siła P nie przechodzi przez żaden z węzłowa, b, c, d, przekroju poprzecznego (rys. 15.14b), to jeden z prętów przekroju będzie zginany. Będzie to oczywiście pręt bezpośrednio obciążony (na rys. 15.14b pręt c-d).

W dalszej kolejności rozkłada się siłę P na składowe P_u i P_n (rys. 15.14b). Ponieważ dźwigar posiada tylko jedną kratę pionową, stąd musi ona przenieść całą siłęi^. Natomiast kraty poziome przejmują siłę P_n oraz wpływ momentu P_y e. Ponieważ zaś siła P_n działa w płaszczyźnie dolnej kraty (krata 3) stąd zostaje ona w pełni przez nią przeni siona. Otrzymujemy więc układ obciążeń działających na każdą z trzech kratownic:

krata 2 (pionowa)    - P₂ = P_u,

krata 1 (górnapozioma)    —P_x = P_v^ j    (15.43)

Rys. 15.15

7