scang4

przedsiębiorstwa, natomiast w drugim oznacza część aktywów krótkoterminowych finansowaną przez kapitał stały.

Rysunek 14.2. Kapitał obrotowy netto

Aktywa		Kapitał
trwale		własny
		Zobowiązania długoterminowe
	w-t-■
	Kapitał obrotowy netto
Aktywa	KON
		Zobowiązania krótkoterminowe
obrotowe

Źródło: opracowanie własne.

Na podstawie analizy zależności pomiędzy składnikami aktywów i pasywów, zilustrowanych na rysunku 14.2 można wyróżnić dwa sposoby wyznaczania wielkości kapitału obrotowego netto:

1)    podejście majątkowe

KON = aktywa obrotowe - zobowiązania krótkoterminowe

2)    podejście kapitałowe

KON = kapitał stały - aktywa trwałe

W podejściu kapitałowym kapitał obrotowy rozumiany jest jako część kapitału stałego przedsiębiorstwa finansującego jego płynne aktywa. W tym ujęciu kapitał obrotowy jest różnicą kapitału długoterminowego firmy (suma pozycji pasywów: A + B II + długoterminowe składniki pozycji B.I. oraz B.IV.) oraz aktywów trwałych (poz. A. aktywów).

W podejściu majątkowym punktem wyjścia wyznaczania kapitału obrotowego są aktywa obrotowe. Kapitał obrotowy stanowi część majątku obrotowego finansowanego przez kapitał stały i jest różnicą aktywów obrotowych (poz. B. aktywów) oraz zobowiązań krótkoterminowych ( suma pozycji pasywów: poz. B.III. + krótkoterminowe składniki pozycji B.I. oraz B.IV.).

Kapitał obrotowy netto, nazywany również kapitałem pracującym, należy do bezwzględnych mierników płynności finansowej przedsiębiorstwa. Utrzymywanie kapitału obrotowego netto na poziomie dodatnim jest zjawiskiem pozytywnym z punktu widzenia płynności finansowej. W rzeczywistości przy ocenie tego miernika winna być uwzględniona specyfika branży, w jakiej działa podmiot, jego pozycja na rynku oraz strategia zarządzania kapitałem obrotowym. Przedsiębiorstwa o mocnej pozycji rynkowej mogą sobie pozwolić na realizację strategii tzw. zerowego łub ujemnego poziomu kapitału obrotowego¹⁸⁵. W takim przypadku ciężar finansowania aktywów obrotowych przenoszony jest na dostawców w efekcie wydłużenia cyklu spłaty zobowiązań.

W sytuacji typowej wielkość płynnych zasobów przedsiębiorstwa winna być wyższa od krótkoterminowych źródeł finansowania majątku. Na podstawie przyjętych definicji, można wysunąć tezę, że dostępne środki pieniężne w ciągu 12 miesięcy pozwolą na spłatę przez

^l!>5 A. Rutkowski, Zarządzanie finansami, PWE, Warszawa 2003, s. 84.

275