skanuj0008(1) 5

230 Bilans cieplny

.1 - ciepło zmagazynowane lub uwalniane przez biomasę pokrywy roślinnej,

F - energia wykorzystywana w procesie fotosyntezy,

M - energia wiązana lub uwalniana w różnych procesach metabolizmu roślin.

Wszystkie strumienie wyrażone są w Wm'~ i znak dodatni mają skierowane do warstwy czynnej, a ujemny płynące od warstwy czynnej do otoczenia. Poza specjalnymi przypadkami i przy braku adwekcji trzy ostatnie strumienie nic są większe od błędu pomiarowego, przez co równanie (15.4) jest najczęściej redukowane do postaci:

Rn + I.F. + S+G = 0.

Rys. 15.4. Typowe poziome (indeks x) / pionowe (indeks z) strumienie ciepła jawnego (S) / utajonego (LE) nad dobrze rozwinięty szat.] roślinną. I) dywergencja ciepła piwnego (indeks s) i utajonego (indeks I.F.). Założenia: wysokość warstwy zr wynosi 2 metry, prędkość wiatru wynosi J metr na sekundę, ciśnienie pary wodnej w punkcie x wynosi 8 hPa, temperatura powietrza wynosi 20^CC, a gradienty poziome ciśnienia pary wodnej i temperatury powietrza wynoszą odpowiednio:    - 1 ()'" hPa ■ m'

i 5T/8x =10^J K • m'¹

W przeciętnych warunkach klimatycznych panujących w naszych szerokościach geograficznych, masa powietrza przepływająca poziomo w warstwie dwumetrowej (jest to warstwa. w której znajduje się większość roślin uprawnych) transportuje poziomo strumień ciepła jawnego równy 706 000 dżuli na sekundę i na metr kwadratowy oraz strumień ciepła utajonego równy 30 000 dżuli na sekundę i na metr kwadratowy. Po przemieszczeniu się na dystansie I m nabiera dodatkowo 24 dżule na sekundę i metr kwadratowy ciepła jawnego i 36 dżuli cieliła utajonego. Równocześnie przez tę dwumetrową warstwę powietrza przepływa strumień pionowy ciepła jawnego rzędu 100 dżuli na sekundę na metr kwadratowy i 300 dżuli na sekundę i metr kwadratowy ciepła utajonego. Strumienie pionowe energii są więc o rząd wielkości większe niż dodatkowe strumienie poziome. Poza tym zmiany strumienia ciepła utajonego są od półtora do trzech razy większe niż strumienia ciepła jawnego. Strumienie ciepła uta jonego parowania wody są bardzo duże w porównaniu ze strumieniami ciepła jawnego występującymi w przyrodzie (rys. 15.4.).