skanuj0054

Lewą piętą stukać mogę.

Prędko stukam nią w podłogę.

Stuk! Stuk! Stuk! Stuk! Prawa pięta dziś mnie boli, więc postukam nią powoli.

Stu-ku... pu-ku... Bęc!

Dzieci stoją w rozsypce, twarzą zwrócone w dowolną stronę.

1.    Opierają ręce na biodrach, lewą nogę wysuwają do przodu, opierają ją na pięcie, a stopą poruszają rytmicznie na boki.

2.    W dalszym ciągu poruszają stopą na boki, a na słowa „Stuk! Stuk! Stuk! Stuk!” energicznie stukają piętą w podłogę.

3.    Trzeci wers wierszyka wymawiają zbolałym głosem, udają, ze utykają.

4.    W dalszym ciągu utykają. Na słowa „Stu-ku...pu-ku..” powoli i bardzo delikatnie dotykają prawą piętą podłogi, za to na słowo „Bęc!” uderzają nią energicznie.

Zosia prawym okiem mruga, za to lewym uchem słucha. Więc ja Zosi coś miłego do lewego powiem ucha.

Dzieci stoją w rozsypce, twarzą zwrócone w dowolnych kierunkach. Gesty zgodne z treścią wierszyka mówi tylko połowa dzieci, pozostałe czekają.

1.    Dzieci wykonujące gesty do wierszyka mrugają prawym okiem.

2.    Przykładają dłoń do lewego ucha jak podczas nasłuchiwania.

3.    Stoją w miejscu i mówią trzeci wers wierszyka wolno, przeciągając wyrazy.

4.    Szybko recytują ostatni wers, a potem podbiegają do upatrzonej osoby i mówią jej do lewego ucha coś miłego lub zabawnego. Jeśli wybrane dziecko jest już zajęte, muszą prędko poszukać innego. Podczas powtórzenia zabawy następuje zamiana ról między grupami dzieci.

111