4. Zwrócenie uwagi uczestnikom, aby w opisie postaci nie używali obraźliwych wyrażeń, aby dobierali słownictwo nacechowane pozytywnie lub neutralne.
5. Ćwiczenia językowe w doborze odpowiedniego słownictwa do opisu postaci (praca metodą burzy mózgów):
• twarz (uczestnicy podają określenia) - np. okrągła, owalna, kwadratowa, pucołowata, szczupła, ładna,
• włosy - np. brązowe, czarne, blond, długie, krótkie, kręcone, falowane, proste, spięte w kucyk, rozpuszczone,
• oczy - np. niebieskie, zielone, duże, małe, migdałowe, bystre, mądre,
• nos - np. długi, krótki, duży, mały, czerwony, okrągły,
• policzki - np. rumiane, blade,
• wzrost - wysoki, niski, średni,
• budowa ciała - np. szczupła, tęga, chuda, muskularna, krępa, mocna.
6. Samodzielna praca - opis postaci bliskiej osoby (według zdjęcia) lub ewentualnie opis osoby znanej (według zdjęcia przyniesionego przez prowadzącego). Uczestnicy opisują postać według planu, prowadzący przypomina, aby wzbogacić opis przymiotnikami.
Plan opisu:
a) Kogo przedstawia fotografia? (mama, tata, brat, siostra itp.);
b) Opis twarzy - kształt, rysy, cera, oczy, usta, nos, policzki, uszy;
c) Opis włosów i fryzury;
d) Opis sylwetki (jeśli jest widoczna na zdjęciu);
e) Opis ubioru.
7. Przedstawienie uczestnikom cech opisu krajobrazu. Uczestnicy uzupełniają odpowiednimi dowolnymi wyrazami tekst z lukami. Ćwiczenie należy wykonać w grupie, wspólnie wypełniając luki (wpisuje prowadzący).
Przykład tekstu do ćwiczenia:
Za ... domem rozciąga się ... ogród. Rosną tam ... drzewa: grusze, jabłonie i śliwy. Ich ... gałęzie schylają się ku ... trawie, wśród której rosną ... stokrotki,... mlecze,... dmuchawce. Z sadem widać grządki z... warzywami i... sałatą (...).
8. Opisywanie widokówki. Uczestnicy opisują przyniesione przez prowadzącego pocztówki. Jeśli są wystarczająco sprawni, mogą samodzielnie stworzyć krótki opis krajobrazu na podstawie pocztówki, a później go odczytać.
9. Zakończenie zajęć - uczestnicy dzielą się refleksjami na temat zajęć, mówią kiedy może im się przydać umiejętność opisywania postaci (np. gdy kogoś poznają i chcą komuś innemu o tym opowiedzieć) i krajobrazu (np. przy omawianiu wycieczki, na której byli). Prowadzący chwali uczestników za solidną twórczą pracę i zachęca do aktywnego udziału w następnych zajęciach.
Zajęcia pod kierunkiem prowadzącego, który naprowadza na właściwy trop podczas wykonywania ćwiczeń językowych, może wskazać na słownik (instrukcja używania), aby wzbogacić słownictwo uczestników.
Jeśli uczestnicy mają trudności z pracą manualną, można poprzestać na wypowiedziach ustnych.
Autor: Lucyna Subel
2