strona (46)

rac pozycje wyjściowe, by płaszczyzna ruchu była zawsze równoległa do podłoża. Na przykład przy testowaniu zginaczy stawu biodrowego będzie to pozycja leżenia na boku nie testowanym, a w przypadku odwodzicieli kończyny górnej w stawie rainiennym — leżenia tyłem. Podana zasada nie dotyczy testowania ruchów skrętnych, rotacyjnych. Przy badaniu rotatorów należy tak ustawić kończynę lub jej część, by znieść siłę ciężkości. Efekt ten uzyskuje się przez ustawienie jej pionowo w górę lub pionowo w dół.

Zilustruje to przykład rotatorów wewnętrznych w stawie biodrowym. Jeżeli jest to możliwe, ustawiamy badanego w pozycji stojąc z niewielkim podwyższeniem pod kończynę nie badaną. Badana swobodnie zwisa, stabilizacja rękami badającego za miednicę. Ruch wykonany w takich warunkach spełnia wymagania odciążenia. Jeżeli pacjent nie może przyjąć pozycji stojącej, to podobny efekt można uzyskać testując w pozycji leżąc tyłem z badaną kończyną zgiętą w stawie biodrowym i kolanowym do kąta 90°. Ustawione pionowo w górę udo i odciążona na ręce terapeuty goleń (ryc. 23) eliminuje siłę ciężkości i pozwala mięśniowi pośladkowemu małemu (rotator wewnętrzny kończyny dolnej w stawie biodrowym) na ruch w warunkach degrawitacji. Zasada równoległości płaszczyzny do podłoża nie jest stosowana przy określaniu siły mięśni tułowia w omawianym stopniu skali. Wydaje się, iż przy ruchacn jednoplasz-

Ryc. 22. Test przywodzicieł: kończyny dolnej prawej w stawie biodrowym na stopień 0—1. Pozycja wyjściowa — leżąc tyłem, testowana kończyna lekko odwiedziona. Wyszukiwanie napięcia w pachwinie przy próbie ruchu czynnego.

czyznowych (zgięcie i wyprost kręgosłupa) badanie w pozycji leżąc bokiem z tułowiem poza podłożem, odciążonym na podwieszkach, przy stabilizacji miednicy, zyskałoby na obiektywności.

Ryc. 23. Pozycja wyjściowa, odciążenie i stabilizacja do testowania rotatorów wewnętrznych kończyny dolnej w stawie biodrowym prawym na stopień 2. W sytuacji kiedy pacjent nie może przyjąć stojącej należy go ułożyć w leżeniu tyłem. Pionowe ustawienie uda niweluje siłę ciężkości, goleń odciążona ręką terapeutyczną. Badany w-ykonuje w tych warunkach czynny ruch golenią na zewnątrz. Stabilizacja uda ręką terapeuty zapewnia pionowe ustawienie tej części kończyny.

46