3f0 tom pfo»rw«»v
ono otl podstawowego wychowania, przez okres przedszkolny, szkoły, szkoły wyższe aż. po dalsze kształcenie i kształcenie dorosłych. Chodzi tutaj o sytuacjo, w których dzięki rozważaniom me-tiHlyczno-dydaktycznytn dawane są pomocnicze wskazówki, Iw uczniowie mogli zdobyć umiejętności i wykonać zadania. Większość kwalifikacji należy udowodnić. zdając egzaminy, przynajmniej wtedy, gdy podstawą ich ogólnej nz.nawalności jest odpowiedni certyfikat, Certyfikaty posiadają różne stopnic w zależności sxl trudności poszczególnych tematów i mają lóżntj wartość w społeczeństwie,
Oprócz instytucji szkolnych I jej podobnych model asymilacji kulturowej praktykowany jest również w obszarach, gdzie pracuje się bez oficjalnego systemu certyfikatów, Chodzi tu o pozbawioną przymusu pomoc w uczeniu się. Nie można jednak zapominać, że także w tej formie uczenia się poszukuje się zdolności, które mają na celu osiągnięcie większej sprawności.
Szczególnie wiele przykładów dostarcza pedagogika społeczna, Podamy In jedynie kilka: pomoc w odrabianiu pracy domowej w domu, projekty wykonywane przez uczniów, douczanie młodzieży w czasie wolnym w zamkniętych grupach, kształcenie polityczne, kształcenie rodziców czy kształcenie osób starszych.
Istnieją również przykłady pracy z grupami marginesu, które postępują według wzoru pedagogiki asymilacji kulturowej, leilen z nich chcielibyśmy krótko przedstawić. W czasopiśmie „Oe-meinsam fur dic Praktische Arbcil mit lugendli-ehen (R. 8, nr 1, 1991 — „Wspólnie na rzecz praktycznej pracy z młodzieżą”) omawiany jest temat „Narkotyki i uzależnieniu, zapobieganie nałogowi w pedagogicznej codzienności. /, modelami. wskazówkami filmowymi, literaturą, pomocami i adresami". Opisane tam praktyczne modele kierują się w dużej mierze zusudumi pedagogiki asymilacji kulturowej. Na przykład odnośnie do punktu „Przygotowanie" jednej jednostki zajęć do jednego konkretnego przypadku podane są dwa cele: 11. Uczestnicy powinni /.rozumieć. żc loki mogą uzależnić. 2. Uczestnicy powinni się nauczyć, w jakich fazach przebiega uzależnienie cxl leków”.
Pedagogika asymilacji kulturowej jest praktykowana również w innych obszarach. Są wśród nich takie, w których pracuje się według wzoru antycypowania powszechnego dla pomocy w asymilacji kulturowej i wedtug odpowiedniego wzoru myślenia. Na przykład: pracownik socjalny musi odbyć wizytę domową ze względu na problem związany ze sprawowaniem opieki nad rodziną. Na miejscu ma uzyskać informacje na temat warunków mieszkaniowych, ponieważ wymaga się od niego wyrażenia stanowiska w formie pisemnej opinii. Przygotowuje się do tej wizyty i snuje liczne przemyślenia. Przede wszystkim chciałby stworzyć jak najbardziej bezstronną, neutralną atmosferę, aby móc dokonać naprawdę obiektywnej oceny. Zgodnie z pedagogiką pomocy w asymilacji kulturowej musi się zastanowić, jakie warunki mogłyby w tym pomóc. Na pewno chciałby stworzyć przyjazną atmosferę, wspierającą wszystkie strony. Zastanawia się nad konkretnymi możliwościami zrealizowania tego: „Muszę utrzymać na jak najniższym poziomie strach wobec mojej osoby. Dlatego będę bardzo punktualny. Po otwarciu drzwi najpierw cofnę się o krok, nawiążę do rozmowy telefonicznej i wyjaśnię, kim jestem, aby nie wpakować się od razu do środka”. Również takie rozważania kierują się modelem myślenia pedagogiki pomocy w przystosowaniu asymilacji kulturowej, która zawsze pyta, jakie są warunki, aby pewne doświadczenia uznane za sensowne i konieczne były możliwe, oraz jakie środki wychowawcze i sposoby zachowania mogłyby zostać przekazane.
Pedagogika enkułturacji jest systemem pomocniczym służącym uzyskaniu i poszerzaniu wiedzy, umiejętności i emocjonalnej wrażliwości. Jest przede wszystkim systemem antycypacji służącym przygotowaniu pola do doświadczeń. Jako dydaktyka jest ona odpowiedzialna za dyskusję o sensie i wartości treści kształcenia, treści i celów uczenia się, jako metodyka zajmuje się szczególnie planowaniem i układaniem struktury sytuacji edukacyjnych z grupami docelowymi różnego wieku i pochodzenia.
Pomoc w asymilacji kulturowej służy przede wszystkim edukacji i wspieraniu kształcenia, te zaś formowaniu cech osoby, jej intelektu, zręczności i talentu oraz emocjonalności, za-