73044

M. Barabas, Teoretyczne podstawy wychowania, BEHAWIORYZM

Behawioryzm: przedstawiciele: skinner, pawłow, thomdike, tolman

pojęcie wychowania: skrajny behawioryzm-bezpośrednie oddziaływania wychowawcy na wychowanka polegające na jawnym kierowaniu jego rozwojem bez uwzględniania jego aktywności i samodzielności, umiarkowany behawioryzm-manipulowanie wzmocnieniami pozytywnymi i negatywnymi w celu zmiany zachowania wychowanków oraz ich modyfikacji; w znacznej części preferuje się wzmocnienia pozytywne.

cele wychowania: -badanie zewnętrznych zachowań człowieka, -dążenie do zmiany tego zachowania, -kształtowanie człowieka kolektywnego a jednocześnie uległego i podporządkowanego totalitarnej władzy.

ideał wychowania: ukształtowanie człowieka podatnego na wzmocnienia pozytywne i negatywne, manipulowanego przez zewnętrzne środowisko

nauczyciel: -stosuje wzmocnienia pozyt i negat. -jest dykatatorem, narzuca swój tok myślenia -podaje metody i sposoby rozwiązywania problemów -uczniowe traktowani są jako bierni słuchacze -jest autorytetem i chce nim byćjcentralna postać -brak kontaktu emocjonalnego z uczniami.

środowisko: zbiór bodźców, które sterują zachowaniem człowieka

metody wychowania: -wprowadzenie wzmocnień pozyt i negat. -inżynieria behawiorystycznajtechnologia zachowania: desynsybilacja, technologia awersyjna

sposoby poznawania człowieka: -obserwacja (np w laboratoriach) -eksperyment pedagogiczny

portret człowieka : zewnątrzsterowny, jednowymiarowy, kierowany przez środowisko zewnętrzne, sterowany wzmocnieniami, uległy, marionetka