Uwarunkowania i tło reform oświatowych1

-    tendencji do integracji różnych nowych technologii, co prowadzi do starzenia się wielu organizacji .pracy, zawodów, a także struktury umiejętności;

-    silnej presji na jakość oraz krótszy cykl życia produktów i usług;

-    odchodzenie od tayloryzmu jako podstawy organizacji pracy;

-    zmniejszanie się prac o charakterze rutynowym na rzecz zadań wymagających umiejętności pracy w zespole, kultura osobista, odpowiedzialność za siebie i innych, samodzielność, kwalifikacji opartych na teorii transferu i antycypacji;

-    zwiększeniu się elastyczności, mobilności, wszechstronności kwalifikacji.

Raport OECD oraz polskie raporty wskazują na:

-    coraz większe znaczenie na rynku pracy sektora usług, w którym zatrudnienie sięga 65% w krajach UE, w Polsce 35-40%, w Japonii 59%;

-    coraz wyraźniejsza luka w podaży i popycie na odpowiednie umiejętności (M = W, M >W, M < W);

-    zasada „wysokiej jakości” kształcenia opartego na określonym systemie standardów tej jakości;

-    zasada mobilności - wykształcenie i kwalifikacje przydatne do pracy na podobnych stanowiskach w różnych miejscach i czasie;

-    zasada elastyczności - poprzez dokształcanie i doskonalenie ustawiczna aktualizacja możliwości (adaptacja, wyrównanie, renowacja, rekwalifikacja - funkcje edukacji ustawicznej);

-    ekwiwalencja, porównywalność kompetencji (brak kryteriów), audyt wewnętrzny i kontrola, pomiar, ocena zewnętrzna;

-    konkurencyjność kształcenia i zatrudniania;

-    utrzymywanie więzi społecznych przez systemy edukacyjne (emigracja);

-    uchwała konferencji w Maastricht - wspólnota kultur, negocjacje;

-    podnoszenie jakości, dalszy rozwój innowacyjności;

-    przygotowywać do wykonywania zawodów najbardziej poszukiwanych;

-    znać zapotrzebowanie na kwalifikacje potrzebne na rynku;

-    kształtować u uczniów umiejętności rozwiązywania problemów, współdziałania w zespole;

-    kształcić kompetencje wielostronne, umożliwiające zmianę zawodów;

-    kształtować szacunek dla różnic, postawy interkulturowe, umożliwiające poruszanie się w środowisku międzynarodowym;

-    zmienić relacje między kształceniem ogólnym z zawodowym;

-    zdefiniować oraz określić kryteria porównywalności kompetencji już zdobytych (struktury kompetencji i ich akredytacja);

-    rozwijanie systemu uznawania kwalifikacji poprzez egzaminy;

-    dążenie do modułowego układu treści o podobnej długości;

-    określanie nowych zadań zawodowych (w najbliższych dziesięciu latach), a na tej podstawie określanie nowych profili zawodowych.

9. CELE STRATEGICZNE SYSTEMÓW EDUKACYJNYCH W EUROPIE (nowych)

-    określenie charakteru i treści kształcenia każdego Europejczyka;

-    określenie przewodnich idei (celów) edukacyjnych, które są uwzględniane we wszystkich systemach szkolnych (edukacyjnych) w Europie;

-    uwzględnienie w treściach i formach kształcenia następujących priorytetów: wszechstronny rozwój osobowości, obywatelstwo europejskie, aktywność twórcza, gotowość do zatrudnienia się, partnerstwa między edukacją a przedsiębiorstwami i społecznościami lokalnymi.

-    zmiana filozofii edukacji, modeli kształcenia, polityki oświatowej