Warzywnictwo067

jego masa znajduje się w około 40-centymetrowej warstwie gleby. Pomidor ma zdolność wykształcania korzeni przybyszowych.

Wzrost łodygi, początkowo monopodialny, kończy się wytworzeniem pierwszego kwiatostanu. Od tego momentu wzrost łodygi ma charakter sympodialny. Z kątów liści wyrastają pędy boczne, z których najsilniejszy tworzy się poniżej pierwszego kwiatostanu. Liście pomidora są nieparzystopierzastozłożone. Łodygi, liście i pędy kwiatostanowe pokrywają włoski wydzielające lepką ciecz o specyficznym zapachu.

Kwiatostanem pomidora jest sierpik, zwany potocznie gronem. Kwiat jest pięciokrotny, jednak u odmian uprawnych może występować również większa liczba części kwiatu. Płatki korony są żółte, pylniki - pomarańczowe. Zapylenie następuje przed otwarciem się kwiatów.

Duża wilgotność i brak ruchu powietrza w pomieszczeniach utrudniają wysypywanie się pyłku na znamiona słupka. Niska lub bardzo wysoka temperatura powietrza oraz małe natężenie światła hamują kiełkowanie pyłku i wzrost łagiewki pyłkowej. Komory owoców pomidora są wypełnione galaretowatą substancją.

Pomidor jest rośliną światłolubną i fotoperiodycznie obojętną. Długość okresu wegetacji od siewu do pierwszego zbioru wynosi 4-5 miesięcy.

Cechy odmianowe

Pod względem wysokości łodygi dzielimy odmiany na wysokie i karłowe. Wysokość odmian karłowych nie przekracza najczęściej 60 cm. Odmiany wysokie mają wzrost ograniczony jedynie warunkami uprawy, a karłowe - genetycznie. Odmiany karłowe, zwane też samokończącymi się, po wytworzeniu 2-4 gron nie rosną dalej, a łodyga kończy się kwiatostanem.

Łodyga pomidora pokłada się zazwyczaj pod ciężarem samej rośliny, a szczególnie owoców. Istnieją jednakże sztywnołodygowe odmiany karłowych pomidorów, które znacznie dłużej utrzymują roślinę w pozycji wzniesionej. Głównymi zaletami odmian sztywnołodygowych w porównaniu z wiotkołodygowymi jest możliwość stosowania przez dłuższy okres mechanicznej uprawy międzyrzędowej oraz utrzymywanie się większości owoców nad powierzchnią ziemi, przez co są one mniej narażone na gnicie.

Liście pomidora mogą być, zależnie od odmiany, typowo pomidorowe lub ziemniaczane.

Kwiatostany (owocostany), czyli tzw. „grona”, bywają u pomidora pojedyncze, podwójne i złożone - o liczbie osi większej niż dwie. Budowa kwiatostanów jest tylko do pewnego stopnia cechą odmianową. Zależy ona bowiem także od warunków uprawy i położenia kwiatostanu na roślinie.

Owoce pomidora różnią się zależnie od odmiany między innymi wielkością, kształtem i zabarwieniem. Przeciętna masa owocu u najczęściej uprawianych u nas odmian wynosi 40-160 g. Największe owoce na roślinie wykształcają się w najniżej

67