zasady14

Zasady nauczania

Zasady nauczania

fc, a nazwy i symt cjom, gdyż w wy parni nic rozumie fedzy mści się w ]

»da przystępne^ tym. co nic jest dla. Bowego ma tema tyk pda przystępno' ^; Bo uczeń może .. piał ucznia wiekc pKłże abstrakc kc dziecka.

■ia trudności (pr_„, Należy starać su bliskie do tego

tie wiadomoś zen) przypada Przetaczni kov toczenie na og ly jeszcze org Autek niedostat nku do moi ci. np. u trwało owania sit;, któr

|_ .    I

.wyważonych por-

spiej jest od ra:

ić ich do większ

gicznymi, pożąc

; nie powinno być L

kz ma ten rozwójj

czątkowego du*. powadzone prze ystko, co dziec e potrafi jeszc*. lśnienia. Do ster t niezakoriczone, ckiem procesy te a strefy na jb lii' cfc cykli rozwojo-uezania; zgodnie właściwy sposób

wiedzy dziecku, Ówne kryterii en przez dzieci od mego udziału ■ i ze zrozumie

zarazem aktywnie i z zainteresowaniem, to będzie to czynnikiem sjącym rozwój; natomiast bierne przyswajanie wiedzy, naśladowanie i be z zainteresowania i rozumienia - będzie czynnikiem hamującym: też trzeba, że dziecko potrafi dość wcześnie ze zrozumieniem czynności dorosłego (takie jak np. klasyfikowanie klocków rych) i samodzielnie zastosować poznaną metodę w innej, podobnej nie potrafi jednak na ogół naśladować rozumowania dorosłego. 'Pk te objaśnialiśmy na przykładzie podanym na rysunku 1, lepiej czasem

¹----] wprowadzić pojęcie bardziej ogólne, choć nieco trudniejsze. Wpraw-

i jssady stopniowania trudności pozornie wynika kolejność: najpierw równoboczny, następnie dowolny, a na końcu wielokąt, nie musi to być r - - ak już wyjaśnialiśmy - droga najłatwiejsza dla dziecka.

d. jakie napotykają uczniowie, mogą mieć różne źródła i w każdym aym przypadku nauczyciel powinien starać się je poznać. Oto pewne przyczyny takich trudności: byt duża ilość materiału,

-    am trudne czynności umysłowe, które uczeń musi wykonać, zbyt nowe, uprzednio nie przygotowane treści, treści zbyt izolowane od dotychczasowej wiedzy ucznia,

[— -„^potrzebnie skomplikowane szczegóły (np. zawiłe dane liczbowe) odry-uwagę ucznia od zasadniczego problemu,

-    treści niemiłe, wobec których uczeń przyjmuje negatywną postawę uczu-

Tt-ba unikać kumulacji trudności: chodzi o to, by trudności rodzajów nie zbiegały się równocześnie (np. jeżeli matematyczny sens ma być dla uczniów nowy, treść zadania powinna być dla nich bliska liała). Stopniowanie trudności powinno być oczywiście dostosowane do "idualnych możliwości i zainteresowań dziecka.

I statnio dużą wagę przywiązuje się do podmiotowego traktowa-uczniów: uczeń nie może być jedynie przedmiotem oddziaływań . lecz ma być podmiotem świadomie uczestniczącym w procesie dydakty--wychowa wczym.

Dużo do myślenia daje pewien dowcip zatytułowany „Na lekcji”, wydruko-. niegdyś w jednym z pism dla dzieci:

Adasiu, iłe to będzie 3 plus 7?”    -

11, proszę pani.”

Żle! Pomyśl dziecko...”

No, to 12... ”

Dlaczego nie uważasz na lekcji? Przecież mówiłam: 3 plus 7 jest 10."

Pam się chyba myli, bo to 5 plus 5 jest 10!"

Jrytając ten dowcip śmiejemy się z ucznia. Mało kto zauważa, że słowa hauczycielki „Przecież mówiłam: 3 plus 7 jest 10” stanowią odbicie niewłaści--go, choć niestety rozpowszechnionego podejścia do nauczania. „Przecież

—    'Wiłam" to nie jest argument, którym powinno się uzasadniać prawdy mate-

—    styczne. Gdy uczeń mówi, że 3 plus 7 jest 10, powinno to wynikać z jego własnego przekonania; np. może on pamiętać,-że sam to sprawdzał licząc kasztany.

Niestety podający, autorytatywny sposób nauczania jest dość zakorzeniony. Zwiększenie świadomego udziału uczniów w procesie nauczania jest zadaniem bardzo ważnym, lecz niełatwym do zrealizowania; wymagać będzie dużego wysiłku nauczycieli i odpowiednich ich kwalifikacji.

=• - Nauczanie początkowi*..