Zdjecie1

do wytworzenia pary zaspokajającej potrzeby grzewcze zarówno w warunkach letnich, jak i zimowych. Jeżeh jednak okaże się, że strumień ciepła możliwy do odzyskania ze odlotowych z silnika jest mniejszy od zapotrzebowanego Q , wówczas należy przewidzieć równoległą pracę kotła utylizacyjnego i kotła pomocniczego opalanego paliwem płynnym

Możliwe są takie sytuacje, w których występuje znaczna nadwyżka energii uzyskiwane) w kotle utylizacyjnym w stosunku do potrzeb ogrzewczych statku. W takich przypadkach należy rozpatrzyć możliwość zastosowania tuiboprądnicy utylizacyjnej dla częściowego lub całkowitego pokrycia potrzeb elektroenergetycznych statku w czasie jazdy w morzu Osiągalny strumień pary przegrzanej rit produkowanej w kotle utylizacyjnym określa nę z zależności:

pg

ih_

pp

(10.7)

mm

i —i PP

gdzie:

ipp [kJ/kg] - entalpia właściwa pary przegrzanej za przegrzewaczem kotła utylizacyjnego; 4,₂ [lcj/kg] - entalpia właściwa wody zasilającej kocioł utylizacyjny.

Entalpia właściwa pary przegrzanej za przegrzewaczem kotła utylizacyjnego Jji jest funkcją temperatury i_pp i ciśnienia tej pary p_pp za przegrzewaczem. Temperaturę pary przegrzanej można określić z zależności:

^,PP^Mt'*p-*^t PCI    00.8)

gdzie:

r^[°C] - temperatura spalin przed kotłem utylizacyjnym;

Al [°C] - zakładana różnica temperatur spalin i pary przegrzanej w przegrzewzezo.

Na ogół zakłada się Ar = 60+80°C. Niższe wartości Ar prowadzą do wtraa powierzchni przegrzewa cza pary. W przypadku niskiej temperatury apaha na wlocie do koda oraz systemów dwudśmeniowycfa zachodzi jednakże często potrzeba obniżenia wartości Ar nawet do 15°C, jak to pokazano aa rys 10.7.

W przypadku układów jednociśnieniowych, ciśnienie pary przegrzanej , pomijając opory hydrauliczne w przegrzewaczu, jest równe założonej wartości ciśnienia pary ogrzewczej p₀g. (Realne spadki ciśnienia pary Ap_p w przegrzewa czu wahają się w granicach 15+50 kPi) Ciśnienie pary przegrzanej nie powinno być jednak zbyt niskie, z uwagi m.in. na zachowanie możliwie wysokiej sprawności obiegu i umiarkowanych gabarytów elementów systemu. Odrębne zagadnienie stanowi wybór optymalnych ciśnień w okładach dwu i trójdśnieniowych. Wybór właściwych ciśnień pary w tych układach winien być poprzedzany wnikliwą analizą techniczno-ekonomiczną. Na ogół ciśnienia pary w obiegu wysokiego ciśnienia są przyjmowane w granicach 700+1700 kPa, zaś ciśnienia pary w obiegu niskiego cheiema w granicach 300+500 kPa. Wyższe wartości ciśnień mogą być przyjmowane w systemach utylizacji spalin tzw. silników "gorących", których temperatura spalin za turbosprężarką jest stosunkowo wysoka. W przypadku silników "zimnych’ należy przyjmować niższe atmmm

152