ZdjecieH

chłodzenia wodą zaburtową siników pomocniczych wyposażona jest w pomocniczą pompę wody zaburtowej pracującą równolegle z pompą główną w osobnym obiegu, od stanu pracy statku. Rozwiązanie to jest coraz powszechniej stosowane ze względu na szereg istotnych walorów eksploatacyjnych [17]. Spotykane są również rozwiązania, w których wszystkie chłodnice przedstawione na rys. 6.1. podczas jazdy w morzu    tą wodą

zaburtową podawaną przez pompy główne. Natomiast w czasie postoju w porcie uruchamiana jest tzw. portowa pompa wody zaburtowej, podająca wodę zarówno do chłodnic obsługujących sflniki pomocnicze, jak i chłodnic sprężarek powietrza rozruchowego oraz do chłodnicy skróplin.

W przypadku zastosowania niezależnych, pomocniczych pomp wody zaburtowej, pracujących równolegle z pompami głównymi, zaleca się stosowanie niezależnych zaworów poboru wody m.m. z uwagi na eliminację możliwości zanieczyszczenia głównej instalacji wody zaburtowej. Możliwość taka istnieje podczas pracy silników pomocniczych w czasie postoju statku w porcie. Niezależna instalacja pomocnicza wody zaburtowej powinna być wyposażona również w oddzielny zawór wylewowy. Przepisy PRS zalecają również, aby dopływ wody do instalacji chłodzenia skraplaczy turbin pomocniczych (np. utylizacyjnych), był prowadzony z osobnych zaworów dennych.

Na statkach ograniczonych rejonów żeglugi, w przypadku uszkodzenia instalacji chłodzenia wodą słodką silników głównych łub pomocniczych, możliwe jest ich chłodzenie bezpośrednio wodą zaburtową, o ile tego rodzaju rozwiązanie dopuszcza producent silników Spotykane są więc rozwiązania instalacji wody zaburtowej umożliwiające tego rodzaju awaryjną eksploatację silników. Na statkach nie mających w klasie znaku automatyzacji. Przepisy PRS dopuszczają możliwość stosowania wspólnych pomp rezerwowych dla wody zaburtowej i słodkiej. Należy przy tym przewidzieć odpowiednie środki uniemożliwiające mieszanie się wody zaburtowej ze słodką.

W dalszej części rozdziału zostanie przedstawiona metodyka obbezeń wstępnych instalacji chłodzenia wodą zaburtową na statkach nieograniczonych rejonów żeglugi. Podstawę do obliczeń będzie stanowić głównie schemat połączeń chłodnic odpowiadający układowi przedstawionemu na rys. 6.1. Zostaną także przedstawione wytyczne do obliczeń wstępnych innych rozwiązań w ramach tzw. klasycznych, konwencjonalnych instalacji chłodzenia wodą zaburtową. Należy jednak zauważyć, że dzisiaj rozwiązaniami standardowymi stały się praktycznie centralne systemy chłodzenia. Przykłady rozwiązań tych systemów, proponowane przez firmę Sułzer, przedstawia rys. 6.2. Wybór rozwiązania należy do projektanta słowni oraz armatora statku. Obliczenia instalacji na etapie projektu wstępnego sprowadzają się do wyznaczenia wielkości strumieni wody zaburtowej oraz wartości temperatur w poszczególnych gałęziach i punktach pomiarowych. W dalszych etapach niezbędne są obliczenia oporów sieci rurociągów w celu dokonania ewentualnej korekty dobom pomp wody chłodzącej łub korekty wielkości oporów sieci

I

48