Zdjęcie0943 2

186

Anna Janus-Sitarz

zofem czy spowiednikiem — kim tylko zechcesz i kogo tylko potrafisz zrozumieć"¹.

A jak Ty czytałeś „Ferdydurke"? Napisz do Gombrowicza krótki list, w którym wyjaśnisz mu, jakiego czytelnika w Tobie znalazł i co zrozumiałeś z jego książki.

Powtórzmy za Szymborską: czytanie to piękna zabawa i wolność. Czy uczymy w szkole radości czytania? Czy przyznajemy młodemu człowiekowi prawo do wolności lektury? .

BIBLIOGRAFIA

S. Bortnowski, Bryki, bryki, bryki, w: tegoż, Nowe spory, nowe scenariusze, Warszawa 2001.

S.    Bortnowski, Młodzież a lektury szkolne, Warszawa 1974.

T.    Buzan, Podręcznik szybkiego czytania, Łódź 2002.

Z. Gudzowski, Czytam — pamiętam — tworzę, Poznań 2001.

A. Janus-Sitarz, Uczyć dla lektury, „Polonistyka" 2003, nr 10.

A.    Janus-Sitarz, Lektura szkolna w dobie reality shows, w: Nauka o literaturze

i języku a metodyka, pod red. D. Michułki i K. Bakuły, Wrocław 2005. J. Rudniański, Jak się uczyć, Warszawa 1963 i kol. wyd.

Z. Szkutnik, Kurs szybkiego czytania, Warszawa 1990.

S. Wysłouch, Adaptacja filmowa jako przekład intersemiotyczny, w: Literatura a sztuki wizualne, Poznań 1994.

I. Krop, 1000 słów na minutę. Podręcznik do samodzielnej nauki szybkiego czytania, Warszawa 2002.

B.    Zakrzewska, Moje dziecko źle czyta i pisze, Warszawa 1997.

1

Jan Błoński, Forma, śmiech i rzeczy ostateczne. Studia o Gombrowiczu, Kraków 2003, s. 30.