Łódź23

48 KASPER TWARDOWSKI

ach! {powiedzieć czy zamilczeć?) na spodzie 530 ujźrzę w różowym Kupidyna chłodzie.

Włosy i pióra wszytkie krwią skłijone,

na ciele były rany niezliczone,

kołczan na stronie leżał haftowany,

miasto strzał z trzmielu tkwiał szpatel strugany.

535 Ozdoba jego wszytka poszpecona, moc jego wniwecz była obrócona.

Gdy mu zabrzmiał szmer stóp mych koło głowy, ocknął się ze snu i przez dalsze rowy uciekał spieszno, a w dolnych zwierzyńcach 540 tułał się błędny po kiściastych trzcińcach.

Poszedłem dalej, gdzie na wielkiej sali długimi rzędy tablice wisiały, na nich siedm grzechów śmiertelnych obrazy -prawe zwierciadła duszy mojej skazy.

545 Na pierwszej Pycha w złocistej koronie siedziała strojno na wysokim tronie,

Bogactwo złote w ręku piastowała, a wszywe nogą Ubóstwo deptała. ^c £

Tuż przy niej siostra stała zapalczywie, .

550 z miedzi wyryta, a oczy swe chciwie na cudze dobro wszędzie obracała, a tytuł taki: INFID1A miała.

Gnuśne Lenistwo na szczudle się wlecze, bicz służby Bożej okrutnie je siecze.

555 Dwaj charci przy ninu Ospałym jednego zowią, a Chramym, co przy boku jego.

Łakomstwo skrzętne u rozdartej gęby nienasycone ukazawszy zęby, z bezdennym brzuchem głodne w kącie stało,

560 chciwie się każdej rzeczy dotykało.

Kosztownym Zbytek płaszczem przyodziany za sobą długie powłaczał ogony.

Tam Wszeteczeństwo i Obżarstwo, jego rodzone siostry, s<t>oją podle niego.

C-

Dii!) Z,zjadu się kąsa! Gniew nieuśmierzony, zła Zapałczywość po sali przestronej z pochodnią jasną ustawnie latała, a coraz serca jego podpalała.

Na samym czele pięknie ozdobionej Mil sali, ku Cnocie śliczno ustrojonej,

Piotr w ciemnej skale rzewliwe łzy leje, kur mu nad głową ustawicznie pieje.

On coraz wola z okrutnym westchnieniem:

,,Boże, zmiłuj się nad Twoim stworzeniem! ”, m Po prawej stronie pięknie malowani

byli rycerze - przedtym uwikłani    ^CP ' ; -¹

mamą rozkoszą, teraz oświeceni laską i Duchem Bożym napełnieni.

Na pierwszym miejscu siedział przykowany filio Augustyn święty do pobocznej ściany.

Łańcuch mu wielki z grzechów ukowali czarci, którym go mocno skrępowali, alić pokutą świętą podniecony śmiele czartowskie targa krępy one. fillfi Z serca Hieronim tam za swój grzech płacze, w piersi ogromnym kami<en>iem kołace i woła z wielkiej rzewliwości swojej:

„Boże, miłościw chciej być duszy mojej!”.

Cypryjan, wielkim przedtym czarownikiem Don będąc, a potym zacnym męczennikiem, z charakterami czarnoksięskie koła i czarownicze pali księgi zgoła.

Egipeyjaka Maryja, grzesznica, dziś święta, przedtym wielka nierządnica, nor, z załamanymi rękami siedziała,

przeciw^ pokusom Przeczystej w^zywnła.

W lochu okropnym Magdalena klęczy, postem, modlitwą grzechy swoje dręczy.

Woła płaczliwie: „Odpuść, odpuść, Panie, tiim złej sługi Ciebie żle uszanowanie!