32
2. Zmienne losowe
Kwanty le
Kwantylem rzędu p, p€(0,l) rozkładu zmiennej losowej X nazywamy liczbę £p spełniającą nierówności
(2.1.6)
Pr(X < £p) > p, Pr(X><^)>l-p.
Nierówności (2.1.6) nie wyznaczają kwantyli jednoznacznie. Gdy dystrybuanta F(x) jest ciągła, to kwantyl %p jest rozwiązaniem równania F(x) = p.
Mediana i kwartyle
Mediana oznaczana symbolem Me jest kwantylem rzędu p = 1/2. Kwantyle rzędów p — 1 /4 i p — 3/4 nazywa się kwartylami rzędu 1 i 3 (mediana jest kwartylem rzędu 2). Do wskaźników rozrzutu zmiennej losowej zalicza się odchylenie ćwiartkowe Q = (^3/4 ~ Ś./4)/2-
Przykład. Niech Pr(X = k) = 0.1 dla k = 0,1,..., 9. Mediana nie jest wyznaczona jednoznacznie - nierówności (2.1.6) spełnia dowolna liczba z przedziału (4,5), czyli Me € (4,5). Kwartyle są zaś wyznaczone jednoznacznie: = 2,
^3/4 ~ 7, skąd 2 = 2.5.
Niech teraz X ma rozkład o dystrybuancie F(x) = 1 — e“^ dla jc > 0. Kwantyl rzędu p jest rozwiązaniem równania 1 — = p skąd %p = (— ln( 1 —
p))/A. Zatem Mc = (In2)/A = 0.693147/A, natomiast 2 — (ln(3/4) -ln(l/4))/(2A) = (In3)/(2A) = 0.549306/A.
Wzór (2.1.3) definiuje gęstość rozkładu. Gdy F(x) jest dystrybuantą zmiennej losowej X, to mówi się też, że f(x) jest gęstością zmiennej losowej X mimo, że X nie występuje jawnie w definicji gęstości.
Warunki konieczne i dostateczne
Podobnie jak twierdzenie 2.1.2 podaje warunki konieczne i dostateczne na to, aby dana funkcja była dystrybuantą, poniższe twierdzenie podaje warunki konieczne i dostateczne na to, aby funkcja była gęstością.
Twierdzenie 2.1.3.
Funkcja f(x) jest gęstością pewnej zmiennej losowej wtedy i tylko wtedy, gdy
(A) /(*) ^ 0,
00
(B) I f(x)dx= 1.
— CO
Należy zwrócić uwagę, że gęstość nie musi być określona jednoznacznie, ponieważ można w dowolny sposób ustalić jej wartość w skończonej liczbie