348
V. Funkcje wielu zmiennych
d(cx) = cdx, d(x±y) = dx±dy, d(xy) = ydx+xdy,
' x \ ydx — xdy
Wzory te są słuszne również w wypadku, gdy x i y są funkcjami dowolnej liczby zmiennych, tj. gdy
x=<p(t,v,y = y/(t, v,...).
d
ydx — xdy
Udowodniona własność różniczki zupełnej i wnioski z niej pozwalają uprościć obliczanie różniczek, na przykład:
x 1 (x\
1) rfarctg—=--—r^4( —1 =
' >+ 7
ydx—xdy
x2+y2
2) d
* +y +r
{x2 +y2 +z2) dx — xd(x2 +y2 +z2) (y2+z2 —x2) dx—2xy dy—2xz dz
(x2+y2 + z2)2
(x2+y2 + z2)2
Ponieważ współczynnikami przy różniczkach zmiennych niezależnych są odpowiednie pochodne cząstkowe, otrzymujemy stąd od razu wartości tych ostatnich.
x
Na przykład dla u — arc tg — mamy bezpośrednio
y
Bu y Bu x
3x x2+y2’ Bz x2+y2
a dla u — —i-5-otrzymamy od razu
x2+y2+z2
2xz
(x2+y2 + z2)2
Bu
Bz
Bu y2 + z2—x2 Bu 2xy
3x=(x2-\-y2 +z2)2 ’ 3y=~{x2+y2+z2)2’
(porównaj 2) i 3) w ustępie 177).
186. Zastosowanie różniczki zupełnej do rachunków przybliżonych. Podobnie jak różniczka funkcji jednej zmiennej [108] różniczka zupełna funkcji wielu zmiennych może być z powodzeniem zastosowana do szacowania błędu w rachunku przybliżonym. Niech na przykład dana będzie funkcja u=f(x, y), przy czym wyznaczając wartości x i y popełniamy pewien błąd, powiedzmy Ax i Ay. Wówczas wartość